Καλή σας μέρα και όνειρα γλυκά

Αν είναι αλήθεια ότι ονείρου σκιά είναι ο άνθρωπος, τότε πρέπει να είναι αλήθεια και πως ζούμε κολυμπώντας σε έναν ωκεανό ονείρων. Όνειρα στον ύπνο και όνειρα στο ξύπνιο. Δεν είναι όνειρο, τόσο γλυκό, η φύση γύρω μας (αρκεί να έχουμε μάτια να τη δούμε); Δεν είναι όνειρο η θάλασσα, καθώς στραφταλίζει κάτω από το πρωινό φως του ήλιου ή αλλάζει χρώματα καθώς πέφτει το δειλινό μια καλοκαιρινή μέρα ή ανταριάζει στις ριπές του μαϊστρου;  Δεν είναι όνειρο  μια πεζοπορία στα πανέμορφα δάση μας, στους κάμπους,  δίπλα στις κοίτες των ποταμιών μας, ανάμεσα από ελαιώνες και αμπέλια;  Τα πουλιά, τα ζώα, τα φυτά, θαύματα ομορφιάς, και άξιον εστί να τα βλέπει κανείς, να τα ονειρεύεται με ορθάνοιχτα μάτια (αθάνατε Ελύτη). Αρκεί να έχει μάτια να τα δει...

Δεν είναι μόνο η φύση. Είναι και τα δημιουργήματα του ανθρώπου. Τα έργα της τέχνης, η μουσική, ο χορός, το θέατρο, ο κινηματογράφος, όλες οι μορφές δημιουργίας.  Και ακόμα η φιλία, η καλή παρέα, το χαμόγελο ενός παιδιού, το ωραίο ταξίδι, το διάβασμα ενός βιβλίου. Όνειρα στο ξύπνιο...

Όμως στην κατηγορία των ονείρων ανήκουν και οι εφιάλτες, σαν κι αυτούς που ζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας σήμερα. Ο εφιάλτης της φτώχειας και ο εφιάλτης της ανεργίας - χειρότερος ο δεύτερος. Η κοινωνία μας έζησε τη φτώχεια, ιδίως σε άλλους, παλιότερους καιρούς, και επέζησε. Πολλοί από εμάς τους μεγαλύτερους στα χρόνια μεγαλώσαμε με πείνα, με μπαλωμένα ρούχα, χωρίς τις σύγχρονες ανέσεις, χωρίς καν ηλεκτρικό και τρεχούμενο νερό – δεν μιλάμε για μπάνιο, αυτοκίνητο, τηλέφωνο, τηλεόραση, ούτε καν ραδιόφωνο. Και όμως κρατάμε τις πιο γλυκές αναμνήσεις από τα – στερημένα με σημερινούς όρους – παιδικά μας χρόνια. Επιβιώσαμε ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες, που πράγματι ήρθαν. Η αντίστοιχη ελπίδα σήμερα μοιάζει σαν όνειρο που σβήνει την ώρα που πάει να γεννηθεί.

Ο ζόφος της ανεργίας που χτυπάει σήμερα χωρίς διακρίσεις νέους και μεγαλύτερους, γυναίκες και άντρες, δεν αντέχεται, δεν παλεύεται. Είναι προσωπική τραγωδία, που μόνο αν την έχεις ζήσει μπορείς να την εννοήσεις σε βάθος, με όλες τις περιπλοκές που δημιουργεί. Κοιτάζω τα στατιστικά στοιχεία. Από το 2008 μέχρι το Μάϊο του 2012, σε λιγότερο από 4 χρόνια, οι άνεργοι στην Ελλάδα αυξήθηκαν από 378.000 σε  1.160.000 άτομα. Πρωτοφανές το ποσοστό αύξησης μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα αφού οι άνεργοι τριπλασιάστηκαν.  Σύμφωνα με έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που εκδόθηκε με τίτλο «Συνθήκες Διαβίωσης στην Ελλάδα», το ποσοστό ανεργίας από 9,5% το 2009, παραμονές της κρίσης, αυξήθηκε το 2010 στο 12,5%, και στη συνέχεια, το 2011, στο 17,7%. Το τρίτο τρίμηνο του 2012 ήταν πια 24,8%! Ας σημειωθεί ότι στους αριθμούς αυτούς δεν περιλαμβάνονται όλοι οι πραγματικά άνεργοι στη χώρα. Για παράδειγμα, αγνοούνται οι πολυάριθμοι νέοι που παίρνουν πτυχίο κάθε χρόνο απλά για να προστεθούν στο πλήθος των ανέργων.

Η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί και μάλλον θα επιδεινωθεί το 2013, καθώς κι άλλοι εργαζόμενοι βγαίνουν συνεχώς στην ανεργία.

Τι να ευχηθεί κανείς για τον καινούργιο χρόνο; Θα αποτολμήσω μια, σε πρώτη άποψη, «παράλογη» ευχή. Μακάρι τα ευτυχισμένα όνειρα που μας χαρίζουν η φύση κι όλα τ’ άλλα να μας παρηγορούν σκεπάζοντας με την ομορφιά τους όσο γίνεται τα κακά όνειρα της ζωής, να δίνουν δύναμη και αντοχή σε όλους μας και προπάντων σε όσους το έχουν περισσότερο ανάγκη.
Καλή σας μέρα και όνειρα γλυκά!