Προδοσία (ή σώμα για ένα πουκάμισο αδειανό)
Φοβάμαι ότι αυτό που, υπό άλλες συνθήκες, θα ακουγόταν ως κοινοτυπία (το να ακούς και μετά να κρίνεις) στις μέρες μας ακούγεται, τουλάχιστον από ορισμένες πλευρές, και μάλιστα κυρίαρχες στην παρούσα συγκυρία, περίπου ως προδοσία.
Η Υπουργός Παιδείας, μετά από μια περίοδο τεράστιας αναστάτωσης (αλλά και σύγχυσης) στα ΑΕΙ και στην κοινωνία, για την οποία έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης, έδωσε χτες για διάλογο ένα προσχέδιο νόμου-πλαισίου για τα ΑΕΙ. Επιγράφεται, επί λέξει, «Προσχέδιο πρότασης για αλλαγές του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των ΑΕΙ». Όχι για τη ρύθμιση του συνολικού εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας. Απλά για ορισμένες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο των ΑΕΙ.
Κοίταξα το προσχέδιο επί τροχάδην (μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα του Υπουργείου, www.ypepth.gr/). Επισήμανα ελλείψεις, θετικές προτάσεις και αρνητικές ρυθμίσεις (θα επανέλθω σε αυτό με άλλα posts). Η κύρια ένστασή μου αυτή τη στιγμή θα ήταν «γιατί ρυθμίσεις μόνο για τα ΑΕΙ, όταν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, σε όλες τις βαθμίδες, χρειάζεται μεταρρύθμιση;».
Αλλά αυτό που θα είχε αξία δεν είναι οι όποιες πρώτες επιπόλαιες ενστάσεις, αντιρρήσεις και (μακάρι) προτάσεις. Πολύ περισσότερο δεν θα είχαν αξία οι εξορκισμοί, οι λοιδορίες και οι αλαλαγμοί που ευδοκιμούν ως βασικό εργαλείο διαλόγου στη χώρα μας. Αυτό που θα είχε αξία σήμερα είναι να αξιοποιηθεί η ευαισθησία και ο προβληματισμός που έχει αναπτυχθεί, ιδίως μέσα στη σημερινή κρίση, και να γίνει υπεύθυνη και δημιουργική τοποθέτηση σε όσα προτείνει και σε όσα δεν προτείνει το Υπουργείο. Χρειάζεται προσεκτική μελέτη από όλους, και περισσότερο από εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη να πάρουν μέρος στο σχετικό διάλογο, όπως είναι όλες οι δυνάμεις της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ακόμα κι αν σε αρκετούς το προσχέδιο φαίνεται σαν ένα «πουκάμισο αδειανό», αξίζει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε «σώμα».
Μοιάζει αυτό, δηλαδή η πρόταση για συμμετοχή σε υπεύθυνο διάλογο, με προδοσία; Μπορεί, αλλά θα είναι μια προδοσία που ίσως φέρει κάποια λυτρωτικά αποτελέσματα στον τόπο μας.
Η Υπουργός Παιδείας, μετά από μια περίοδο τεράστιας αναστάτωσης (αλλά και σύγχυσης) στα ΑΕΙ και στην κοινωνία, για την οποία έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης, έδωσε χτες για διάλογο ένα προσχέδιο νόμου-πλαισίου για τα ΑΕΙ. Επιγράφεται, επί λέξει, «Προσχέδιο πρότασης για αλλαγές του θεσμικού πλαισίου για τη δομή και λειτουργία των ΑΕΙ». Όχι για τη ρύθμιση του συνολικού εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας. Απλά για ορισμένες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο των ΑΕΙ.
Κοίταξα το προσχέδιο επί τροχάδην (μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα του Υπουργείου, www.ypepth.gr/). Επισήμανα ελλείψεις, θετικές προτάσεις και αρνητικές ρυθμίσεις (θα επανέλθω σε αυτό με άλλα posts). Η κύρια ένστασή μου αυτή τη στιγμή θα ήταν «γιατί ρυθμίσεις μόνο για τα ΑΕΙ, όταν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, σε όλες τις βαθμίδες, χρειάζεται μεταρρύθμιση;».
Αλλά αυτό που θα είχε αξία δεν είναι οι όποιες πρώτες επιπόλαιες ενστάσεις, αντιρρήσεις και (μακάρι) προτάσεις. Πολύ περισσότερο δεν θα είχαν αξία οι εξορκισμοί, οι λοιδορίες και οι αλαλαγμοί που ευδοκιμούν ως βασικό εργαλείο διαλόγου στη χώρα μας. Αυτό που θα είχε αξία σήμερα είναι να αξιοποιηθεί η ευαισθησία και ο προβληματισμός που έχει αναπτυχθεί, ιδίως μέσα στη σημερινή κρίση, και να γίνει υπεύθυνη και δημιουργική τοποθέτηση σε όσα προτείνει και σε όσα δεν προτείνει το Υπουργείο. Χρειάζεται προσεκτική μελέτη από όλους, και περισσότερο από εκείνους που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη να πάρουν μέρος στο σχετικό διάλογο, όπως είναι όλες οι δυνάμεις της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ακόμα κι αν σε αρκετούς το προσχέδιο φαίνεται σαν ένα «πουκάμισο αδειανό», αξίζει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε «σώμα».
Μοιάζει αυτό, δηλαδή η πρόταση για συμμετοχή σε υπεύθυνο διάλογο, με προδοσία; Μπορεί, αλλά θα είναι μια προδοσία που ίσως φέρει κάποια λυτρωτικά αποτελέσματα στον τόπο μας.
posted by Costas Pappis at
6/22/2006 02:33:00 μ.μ.
3 Σχόλια:
Θέσατε ένα πολύ σημαντικο ερώτημα που μου τράβηξε ιδιαίτερα την προοχη
"γιατί ρυθμίσεις μόνο για τα ΑΕΙ, όταν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, σε όλες τις βαθμίδες, χρειάζεται μεταρρύθμιση;"
Βασικά έκει επάγγεται το προβλημα, και κανονικά οι μεταρυθμίσεις θα πρέπει να αρχίσουν από τις πρώτες βαθμίδες της εκπίδευσης.
By
Ανώνυμος, at 11:33 μ.μ.
Συμφωνώ μαζί σου Αλεξάνδρα και με αυτή τη φράση του κυρίου Παππή την οποία και επεσήμανες, και θέλω να προσθέσω πως για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε ότι αυτό που προσπαθούν να κάνουν με το νεο νομοσχέδιο είναι να ξοδεύουν λιγότερα γιατί κάθε φοιτητής που υπερβαίνει τα "ν" χρόνια σπουδών του αποτελεί έξοδο για το κράτος. Επομένως κοιτούν να μειώσουν τα έξοδα χωρίς να ενδιαφέρονται άμεσα να βελτιώσουν με μεταρρυθμίσεις και τις υπόλοιπες βαθμίδες που χρειάζονται αλλαγή. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα ενδιαφερθούν και για τις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπίδευσης...
By
Ανώνυμος, at 2:59 π.μ.
Μεταρρυθμίσεις...
Αλλαγές...
Κάποτε οι νέοι κάνανε αγώνες για να αλλάξουν τα πάντα.Τώρα φωνάζουν να μην αλλάξει τίποτα...
Από την άλλη πάλι, όταν η ίδια η κοινωνία τους αντιμετωπίζει όχι σαν σκεπτόμενα άτομα, αλλά σαν "χαζά παιδάκια"(δεν μπορώ να το εκθέσω πιο κομψά το όλο τζέρτζελο με την υπουργό παιδείας), ελπίζω να μην έχει την απαίτηση και σε άλλα πιο σοβαρά θέματα, οι πολίτες της να τα αντιμετωπίσουν με ωριμότητα.
Και τώρα έρχεται το κύριο ερώτημα:
Αξίζει η (τωρινή αλλά και η εκάστοτε) κυβέρνηση να θυσιάσει μερικές ψήφους(ή μήπωσ το κόστος θα ήτανε απίστευτα μεγαλύτερο?) και να αλλάξει τα σημεία στα οποία χωλαίνει το εκπαιδευτικό σύστημα(όχι μόνο τα ΑΕΙ)?
Ή μήπως δεν συμφέρει, διότι μετά, αν βγεί από τη χαύνωση στην οποία βρίσκεται ο Έλλην πολίτης, πώς θα ετεροκατευθύνεται? Τί θα συμβεί άραγε αν από τα ιδρύματα αποφοιτούν έξυπνα(ξύπνια!) μέλη της κοινωνίας?
Μερικές φορές, δεν είναι ότι δεν θέλω να αλλάξω τον κόσμο και εγώ ως νέος.Θέλω.Απλά νιώθω αδύναμος.Και μόνος.
Και τελικά δεν κάνω τίποτα.
By
Ανώνυμος, at 12:53 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home