ΟΜΑΝ ΧΙ Tο φρούριο της Nizwa

Από τη χώρα του Ομάν, ύστερα από όσα είδαμε μέχρι τώρα, νομίζω πως μένει η εικόνα της ομορφιάς του. Αλλά χωρίς τη σοφία, η ομορφιά είναι έρημο πουλί.

Ε, λοιπόν, για τη σοφία λένε πως κι αυτή είναι, «ένα πουλί που γεννήθηκε στη Μεδίνα, κλώσησε τ’ αυγά του στη Μπάσρα και πέταξε στο Ομάν». Εκεί βρήκε την ομορφιά και γίνανε ταίρι!

Θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας παίρνοντας το δρόμο για τα περίφημα κάστρα και φρούρια του Ομάν. 

Με την ευκαιρία: ποια είναι (αν υπάρχει) η διαφορά ανάμεσα σε ένα φρούριο και σ’ ένα κάστρο; Αν και οι όροι αυτοί συχνά χρησιμοποιούνται χωρίς καμιά διάκριση, εμείς ας προσπαθήσουμε να ακριβολογήσουμε:

Κάστρο είναι, κατά το λεξικό Μπαμπινιώτη, «ένα ψηλό και οχυρωμένο κτίσμα που χρησιμοποιούνταν για τη φύλαξη των πόλεων». Μιλάμε για Καστροπολιτεία του Μυστρά. Για κάστρο (αλλά και Καστροπολιτεία) της Μονεμβασιάς.

Φρούριο τώρα είναι ένα οχυρωμένο κτήριο για τη στρατιωτική άμυνα μιας περιοχής ή, πάλι κατά το λεξικό Μπαμπινιώτη, «μια μεγάλη στρατιωτική εγκατάσταση για την υπεράσπιση μιας περιοχής από εχθρική επίθεση».

Βγάλατε άκρη; Εγώ θα έλεγα ότι το κάστρο είναι μεγάλο και περιβάλλει με τα τείχη του μια πόλη. Το φρούριο είναι περιορισμένο, δεν περιβάλλει μια πόλη. Είναι πύργος, όπου μέσα είναι εγκατεστημένη στρατιωτική φρουρά.

Για τους Ναυπλιώτες, κάστρο είναι το Παλαμήδι, φρούριο είναι το Μπούρτζι.

Πάλι σας μπέρδεψα. Γι αυτό, φύγαμε.

Πρώτη στάση στο φρούριο της Nizwa. Χτίστηκε το 1650 πάνω στα θεμέλια άλλου, που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα. Είναι το πιο επισκέψιμο εθνικό μνημείο του Ομάν, με σπουδαίο ρόλο στην ιστορία του Ομάν. Διοικητική έδρα της εξουσίας για τον Ιμάμη, ήταν ένα πολύ ισχυρό φρούριο, που απέκρουε τους επιδρομείς που επιθυμούσαν τον άφθονο φυσικό πλούτο της Nizwa και το διεκδικούσαν για τη στρατηγική του θέση στο σταυροδρόμι ζωτικών διαδρομών. 

Παρείχε πλήρη κάλυψη 360 μοιρών της υπαίθρου γύρω από αυτό, γι αυτό αποκλειόταν πρακτικά οποιοσδήποτε αιφνιδιασμός. Τυχόν επίθεση σ’ αυτό θα είχε άμεση απάντηση από τα κανόνια του και τα πυρά των πολυάριθμων πυροβόλων όπλων. Το κύριο μέρος του φρουρίου είναι ο τεράστιος τύμπανος που ανεβαίνει 30 μέτρα πάνω από το έδαφος και έχει διάμετρο 36 μέτρων. Το φρούριο χτίστηκε πάνω από ένα υπόγειο ρεύμα που εξασφάλιζε μόνιμη παροχή νερού ώστε να αντέχει σε τυχόν παρατεταμένη πολιορκία, ενώ στα υπόγεια κελάρια αποθηκεύονταν τρόφιμα και πυρομαχικά.

Μπαίνοντας σε περιμένει ένας λαβύρινθος δωματίων, πανέμορφες αίθουσες με ψηλές οροφές και ωραία χαλιά, πόρτες, βεράντες, πηγάδια, στενά σκαλιά και διάδρομοι όπου χάνεσαι, πυργίσκοι, ψεύτικες πόρτες, κάθε επινόηση αρχιτεκτονικής εξαπάτησης. Εκείνοι που επιχειρούσαν να το εκπορθήσουν κινδύνευαν να καούν με καυτό λάδι ή νερό που χυνόταν μέσα από ανοίγματα ακριβώς πάνω από κάθε είσοδο («δολοφονικές τρύπες»). Αντί για καυτό λάδι ή νερό μπορούσαν εναλλακτικά να χρησιμοποιηθούν τα καυτά ζουμιά από αποθηκευμένους χουρμάδες!

Είπα "χουρμάδες" και θυμήθηκα πως, ψάχνοντας με τη Μαρίνα να αγοράσουμε χουρμάδες στην τοπική αγορά, καθυστερήσαμε (ελάχιστα δηλαδή, ούτε πέντε λεπτά) πράγμα που έγινε αφορμή να τα τσουγκρίσουμε με τον αρχηγό του γκρουπ. Τι κέρδισε; Όλα εδώ θα μείνουνε

. 

Συμπέρασμα: ένα φρούριο με τα όλα του, που σίγουρα θα προσήλκυε το φθόνο των πιο ισχυρών φρουρίων της Ευρώπης!

Δείτε και τις φωτογραφίες - όλες από τη Nizwa, σχεδόν όλες της Μαρίνας, της Μαρίνας ΜΑΛΛΙΟΥ. Ζήλεια εγώ!