Ξεχνάμε;

Στη ροή του χρόνου πολλά συμβαίνουν στον ιδιωτικό και στο δημόσιο βίο. Είναι κανόνας να ξεχνάμε, και τα καλά και τα άσχημα. Όμως, όποιος δεν θυμάται το παρελθόν, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Κι αν πρόκειται για τα καλά, καλώς να ξανάρθουν! Με τα άσχημα όμως τι γίνεται;

Δημοτικές εκλογές έρχονται και καλά είναι να ξαναθυμηθούμε τα σημαντικά τοπικά γεγονότα που μας απασχόλησαν στο πρόσφατο παρελθόν. Γεγονότα που πήραν τη δημοσιότητα  που τους έπρεπε, και ύστερα απλώς ξεχάστηκαν. Θα σταθούμε σήμερα σε ένα τέτοιο γεγονός «οικολογικά, κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτο», όπως χαρακτηρίστηκε τότε από το Σύλλογο Σικυωνίων Πολιτών.

«Στην καρδιά του δάσους της Βελίνας, σε ένα ξέφωτο έκτασης κάποιων στρεμμάτων τριγυρισμένο από το πυκνό δάσος με τα έλατα, τα πεύκα, τους κέδρους και τις βαλανιδιές, υψώθηκε ψηλός τοίχος από μπετόν και μέσα σε αυτόν έχει ήδη ξεκινήσει η ανέγερση κατοικίας (ήδη έχει μπει και η στέγη)! Η πληροφορία μάλιστα, ανέφερε ως ιδιοκτήτη τον πρώην Δήμαρχο Βέλου και νυν Δημοτικό Σύμβουλο στο Δήμο μας, κ.Χάρη Βυτινιώτη, ο οποίος μας την επιβεβαίωσε σε τηλεφωνική μας επαφή».

Αυτά και άλλα πολλά έγραφε η εφημερίδα του Συλλόγου Σικυωνίων Πολιτών για το παραπάνω γεγονός, που αποτέλεσε και το κύριο θέμα του τεύχους 73 του Ιουλίου του 2011. Τώρα το χτίσιμο της βίλας – γιατί περί βίλας στην καρδιά του δάσους πρόκειται – έχει πια ολοκληρωθεί. Κι ο επισκέπτης του δάσους διαβαίνει, τη βλέπει, και συλλογιέται...

Βέβαια ο κ. Χ.Β. έχτισε σε «αγροτικό ακίνητο που περιβάλλεται από δάσος» και όχι σε δάσος, όπως είχε δηλώσει στην εφημερίδα τότε – και η εφημερίδα σχολίαζε πως  «εμείς δεν καταλαβαίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στο χτίζω σε αγροτικό ακίνητο που περιβάλλεται από δάσος και στο χτίζω μέσα στο δάσος...»! Και για να μην υπάρχει καμία παρανόηση, η εφημερίδα (δηλαδή ο Σύλλογος Σικυωνίων Πολιτών) σημείωνε: «Αν η κοινωνία μας, με τους θεσμούς της, επιτρέπει παρεμβάσεις αυτής της λογικής σύμφωνα με την οποία «εκμεταλλεύομαι ένα απαράδεκτο ή ανύπαρκτο νομοθετικό πλαίσιο προς ίδιον όφελος αδιαφορώντας για τις συνέπειες», τότε αυτό σηματοδοτεί την κατάλυση για πάντα της έννοιας του δάσους κι αρχίζει η οικοπεδοποίηση... Το δάσος της Βελίνας, στη συνείδηση της κοινωνίας, δεν μπορεί να γίνει οικόπεδα και αυτό κανένας νόμος δεν μπορεί να το επιβάλλει γιατί το νόμιμο δε γίνεται αποδεκτό από μια κοινωνία αν δεν είναι και ηθικό» (το τελευταίο δεν σας θυμίζει κάποιον αλήστου μνήμης Υπουργό Πολιτισμού (!) που δήλωνε πως «το νόμιμο είναι και ηθικό», Βουλγαράκη αν θυμάμαι καλά τον έλεγαν – τι έχουν δει τα μάτια μας σε αυτό τον τόπο, Θεέ μου!).

Η ανακοίνωση του Συλλόγου κατέληγε: «Γι αυτό και πιστεύουμε ότι πρέπει η Δημοτική Αρχή και όλο το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου μας, καθώς και κάθε αρμόδια αρχή, να πάρουν θέση και να αναλάβουν δράση. Η κοινωνία του δήμου μας περιμένει άμεση και αποτελεσματική δράση πριν ανοίξει η όρεξη κι άλλων, πριν αρχίσουν να ανάβουν οι πρώτες δασικές πυρκαγιές για να ολοκληρωθεί η οικοπεδοποίηση, πριν να είναι αργά...».

Τώρα, όσοι είδαν τη δράση της «Δημοτικής Αρχής και όλου του Δημοτικού Συμβουλίου του δήμου μας, καθώς και κάθε αρμόδιας αρχής» παρακαλούνται να μας ενημερώσουν κι εμάς. Εμείς πάντως ρωτήσαμε αρμοδίως αλλά και ψάξαμε στην ιστοσελίδα του Κτηματολογίου και διαβάσαμε, με κεφαλαία γράμματα: ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ (της Βελίνας) ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΔΑΣΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ...

Στο νόμο 998 της 27/29 Δεκ. 1979 (ΦΕΚ Α΄ 289) «Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της Χώρας» ορίζονται τα εξής:

«Άρθρ.3.-1. Ως δάσος νοείται πάσα έκτασις της επιφανείας του εδάφους, η οποία καλύπτεται εν όλω ή σποραδικώς υπό αγρίων ξυλωδών φυτών οιωνδήποτε διαστάσεων και ηλικίας, αποτελούντων ως εκ της μεταξύ των αποστάσεως και αλληλεπιδράσεως οργανικήν ενότητα, και η οποία δύναται να προσφέρη προϊόντα εκ των ως άνω φυτών εξαγόμενα ή να συμβάλη εις την διατήρησιν της φυσικής και βιολογικής ισορροπίας ή να εξυπηρετήση την διαβίωσιν του ανθρώπου εντός του φυσικού περιβάλλοντος».

Το δάσος της Βελίνας εμπίπτει απολύτως σε αυτό τον τυπικόν ορισμό του νόμου για το δάσος.

Ο ίδιος νόμος ορίζει και τα εξής:

«Άρθρ.2.-1.Τα δάση και αι δασικαί εν γένει εκτάσεις συνιστούν εθνικόν κεφάλαιον, η δε προστασία των αποτελεί υποχρέωσιν, τόσον των κρατικών οργάνων εν τη ασκήσει των αρμοδιοτήτων των, όσον και των πολιτών... Ουδενός ιδιωτικού δικαιώματος η άσκησις δύναται να ενεργείται κατά παραβίασιν της ως άνω υποχρεώσεως κλπ».

Αν κανένα βράδυ μέχρι τις ερχόμενες δημοτικές εκλογές τύχει να δείτε στο όνειρό σας (ή μάλλον σε κάποιον εφιάλτη σας) πως το δάσος της Βελίνας έγινε βίλλες και συγκροτήματα κατοικιών για κάποιους «ευαίσθητους» περί το περιβάλλον συμπολίτες μας, θυμηθείτε: Όταν σας πλησιάσουν και ζητήσουν την ψήφο σας όσοι από τους απερχόμενους δημοτικούς άρχοντες ή άλλους υποψήφιους (ξανα)έχουν βλέψεις για δημοτικά πόστα και αξιώματα, ρωτήστε τους: Εσύ, ποια θέση πήρες, ποια δράση ανέλαβες για να σώσεις τον αμύθητο κοινό μας πλούτο που αποτελεί για το δήμο μας το δάσος της Βελίνας;