costaspappis: Το ιστορικό της ανακάλυψης της Βίγλας στον Άγιο Κωνσταντίνο, κοντά στο χωριό Κουλέντια (Ελληνικό) Λακωνίας

Η ανακάλυψη μιας λησμονημένης φρυκτωρίας (βίγλας) δεν συμβαίνει φυσικά κάθε μέρα. Η ανακάλυψη αυτή μου έλαχε πρόσφατα από μια… καραμπόλα της τύχης (αλλού πήγαινα κι αλλού βρέθηκα, άλλο έψαχνα και άλλο βρήκα!) και μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά, πραγματική ευτυχία. Ανακάλυψα την βίγλα δεξιά στην είσοδο του περίβολου του ναού του Αγίου Κωνσταντίνου, στην περιοχή του χωριού Κουλέντια (Ελληνικό) της Λακωνίας.

Η συγκεκριμένη βίγλα είχε τεράστια σημασία, στρατηγική, για την ευρύτερη περιοχή. Ορθώθηκε σε ύψος τουλάχιστον 7 μέτρων, σε μιαν ακατοίκητη περιοχή, στην κορυφή του ορεινού όγκου με υψόμετρο 670 μέτρων που χωρίζει δυο διπλανούς κάμπους στην Λακωνία, της Ελίκας και των Βάτικων. Ο όγκος αυτός καθιστούσε αδύνατη την οπτική επαφή των δυο κάμπων. Η βίγλα είναι ο χαμένος κρίκος, που συμπλήρωνε την αλυσίδα βιγλών, η οποία συνέδεε επικοινωνιακά τους δυο κάμπους, αλλά και τις περιοχές πιο πέρα, ανατολικά προς Μονεμβασιά και δυτικά προς Αρχάγγελο, Πλύτρα (Ασωπό), Ελαία κλπ. Μέσω αυτής της βίγλας οι κάτοικοι των δυο κάμπων και της ευρύτερης περιοχής αντάλλασσαν κρίσιμες πληροφορίες τα ταραγμένα χρόνια που αλώνιζαν στις νότιες ακτές της οι κουρσάροι και κυριαρχούσαν οι Ενετοί στην Πελοπόννησο.

Για όποιον θα ήθελε να ενημερωθεί σχετικά με το ιστορικό της περιπέτειας που οδήγησε στην ανακάλυψη της Βίγλας (φρυκτωρίας) του Αγίου Κωνσταντίνου, χρήσιμα είναι τα παρακάτω που αναφέρουν χρονολογικά τα βασικά δημοσιεύματα στο blog μου costaspappis.blogspot.com.

Tην πρώτη… σπόντα για την ύπαρξη ερειπίων Βίγλας στον Άγιο Κωνσταντίνοτην έριξα στις 5-12-2019. στην ανάρτησή μου https://costaspappis.blogspot.com/2019/12/v.html. Έγραφα συγκεκριμένα πως, με την συντροφιά του Θοδωρή, προσπαθώντας να βρούμε τον Πύργο της Βασιλοπούλας (Παντάνασσας) στην περιοχή της Ελίκας, στην Λακωνία, «ψάξαμε στην κορυφογραμμή [του Ελικόβουνου], τίποτα, μόνο ανεμογεννήτριες. Κοιτάξαμε στην πλαγιά, τίποτα. Πύργο δεν βρήκαμε. Αλλά η περιπλάνησή μας μάς επιφύλασσε μια σπουδαία έκπληξη (μπορεί να είναι το απρόσμενο εύρημα, η καταξίωση των κόπων, που φαντασιώνεται κάθε οδοιπόρος με τα δικά μας μυαλά!) που σας την φυλάω για επόμενη ανάρτηση».

Εννοείται πως μόλις αντίκρισα το ερειπωμένο (αλλά, για μένα, πρόδηλης ταυτότητας) κτίσμα, δεν είχα καμία αμφιβολία πως βρισκόμουν μπροστά σε παλιά, κάποιων αιώνων, λησμονημένη Βίγλα. Η έκπληξή μου δεν ήταν αυτή. Ήταν που τόσοι άνθρωποι που πέρασαν από κει, τόσα χρόνια, τόσους αιώνες πριν, μεταξύ αυτών και αρχαιολόγοι, δεν είχαν καν υποψιαστεί περί τίνος επρόκειτο!

Επανήλθα στην επόμενη ανάρτηση στις 17-12-2019, όπου άρχισα να καταθέτω τα… προκαταρκτικά της ανακάλυψης, αλλά για την ταυτότητα της ανακάλυψης πάλι τσιμουδιά (https://costaspappis.blogspot.com/2019/12/viii.html)! Εννοείται πως από την πρώτη κιόλας τυχαία επίσκεψη στον Άγιο Κωνσταντίνο, η ανακάλυψη ήταν γεγονός.

Mε την ανάρτηση https://costaspappis.blogspot.com/2020/01/i.html, ήρθε στις 6-1-2020 η… ομολογία, η πλήρης ανακοίνωση για την ταυτότητα του κτίσματος: Επρόκειτο για την ξεχασμένη από όλους βίγλα (φρυκτωρία), για τον χαμένο κρίκο, που συμπλήρωνε την αλυσίδα των βιγλών, η οποία συνέδεε τον κάμπο της Ελίκας με τον κάμπο των Βάτικων (Νεάπολης) της Λακωνίας!