Η βίγλα στα Κουλέντια: παραλειπόμενα

 

Από την επίσκεψη στην βίγλα στα Κουλέντια (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση) κρατάμε κάποια παραλειπόμενα.

Να πούμε πρώτα πως πρόκειται μεν για ένα ρημάδι, αλλά κάνει μπαμ πως πρόκειται για βίγλα με τα όλα της. Πώς τόσα μάτια που την είδαν στο πέρασμα του χρόνου, ανάμεσά τους και ειδικών (αρχαιολόγων!), δεν έστειλαν συστημένη την εικόνα της στα ενδότερα του κρανίου τους, για να συμπεράνουν με συνοπτικές διαδικασίες πως πρόκειται για βίγλα; 

Και βρέθηκα εγώ... Φαίνεται πως κι εδώ νίκησε τελικά η… θεία περιέργειά μου. Την λέω «θεία» επειδή υποπτεύομαι πως η εν λόγω κυρία, η περιέργεια, μάλλον υπήρξε αδερφή της μάνας μου, τόσο στενή συγγενή μου την αισθάνομαι! Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Ένα ρημάδι, λοιπόν! Δείτε την, με τον Γιώργο μπροστά της. Ο Γιώργος Μάρκος, που στα νιάτα του πρέπει να υπήρξε ο Αλαίν Ντελόν της περιοχής (η ομορφιά του κρατάει ακόμα), και που τον συναντήσαμε κατά τύχη ερχόμενο να δει τα ζωντανά του, είναι περίπου 1,80 ύψος. Μπορείτε, λοιπόν, να συμπεράνετε τις διαστάσεις της βίγλας: πλευρά περίπου 4,2 μέτρα, ενώ το ύψος της, όπως είπαμε, πρέπει να ήταν ανάλογο με το ύψος των άλλων δυο βιγλών στην ακτή της Ελίκας, του Κουλεντιανού πύργου και του πύργου του Φονιά, δηλαδή περίπου 7,5 μέτρα. 

Εδώ η βίγλα από μέσα, από τον προαύλειο χώρο της εκκλησίας. Το τοιχείο στα δεξιά της βίγλας κατασκευασμένο από υλικό της βίγλας  (το πάνω μέρος που δεν υπάρχει πια). 

  

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου έδειξα μερικές φωτογραφίες από τον τόπο. Είχαν τραβηχτεί από τον Θοδωρή. Ο οποίος είχε έρθει αρματωμένος με μια δυνατή φωτογραφική μηχανή, πλην όμως με… βερμούδα (την ίδια παμπάλαιη βερμούδα που φοράει τα τελευταία 15 χρόνια) και με… σαγιονάρες! 

Εντάξει, δεν φορούσε ακριβώς σαγιονάρες, αθλητικά φορούσε, που όμως αποδείχτηκαν ακατάλληλα για τα σχέδια που είχε για μας ο φίλος μου Παναγιώτης Κοντάκος, ο πιο ενημερωμένος κι ο πιο ένθερμος λάτρης του τόπου του, όπως έγραψα. Αλλά κι εγώ δεν πήγαινα πίσω: περιβολή για παραλία μάλλον, κοντό παντελονάκι και αθλητικά! Ευτυχώς ο Παναγιώτης κι η παρέα του ήσαν διακριτικοί και το μόνο σχόλιό τους ήταν ένα αδιόρατο χαμόγελο για τα χάλια μας. 

Έγραφα πως ο Παναγιώτης ήθελε να μας δείξει τα απομεινάρια από παλιότερη διαχρονική κατοίκηση από χρόνια πανάρχαια του τόπου που απλώνεται πίσω από την βίγλα και την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου. Δείτε το προφίλ του επί το έργον!

Έπρεπε να τον ακολουθήσουμε σε μια έκταση σπαρμένη εδώ κι εκεί από μεγάλους σωρούς από λιθάρια που υποδεικνύουν θέσεις γκρεμισμένων κτισμάτων. Για την ακρίβεια έπρεπε να περάσουμε πηδώντας σαν κατσίκια πάνω από βλάστηση που έχει θρασέψει, όπου κυριαρχούν οι ασπάλαθοι. Και παντού τα περίφημα «όστρακα», θραύσματα δηλαδή από αρχαία κεραμικά. Δείτε κι εσείς.

Ο τόπος απόρθητο φυσικό οχυρό.

Αποχωρώντας, ο Παναγιώτης μας πέρασε από μια ιδιοτροπία της φύσης, ένα τεράστιο βράχο με μια τρύπα στη μέση.

Προχωρώντας προς το χωριό Φούχτια, ο Παναγιώτης μας οδήγησε στη θέση ενός αρχαίου οχυρού, που επιτηρούσε τον δρόμο προς τα Βάτικα, τις αρχαίες Βοιές, την σημερινή Νεάπολη. 

Μας έδειξε ακόμα τ’ απομεινάρι ενός πύργου. Τέτοιοι πύργοι, μας είπε, αφθονούσαν στην περιοχή. Κατέφευγαν εδώ και φαίνεται πως δημιουργούσαν προβλήματα στον Καποδίστρια, που γι’ αυτό έδωσε εντολή να γκρεμιστούν. Πύργος, τουρκικά «κουλές» (Γεντί Κουλέ = Νέος Πύργος). Με το… ελάττωμα που έχω να κάνω συνδυασμούς, σκέφτηκα πως το πάλαι μεγάλο χωριό της περιοχής, τα Κουλέντια, πήραν το όνομά τους από τους πύργους αυτούς, τους κουλέδες. Όμως ο άλλος φίλος μου, ο Γιώργος ο Κοντάκος, που συνάντησα 2-3 μέρες μετά, με… επανέφερε στην τάξη, αποδεικνύοντας ότι τελικά η λέξη «κουλές» έχει ελληνική προέλευση (από το «κοίλος» και «κύλινδρος») και θυμίζοντάς μου ένα χρυσόβουλο του Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου (1259-1332), Βυζαντινού Αυτοκράτορα (1282-1328). Σε αυτό εμφανίζεται η πρώτη γραπτή ονομασία της περιοχής, Κουλενδία. Έτσι, έχουμε Κουλέντια > Κουλενδία > Κουλενδρία > κυλίνδρια > κύλινδροι. Δηλαδή περιοχή με σειρά κυλίνδρων (πύργων). Μα τι διαφορετικό είπα εγώ;! 

Εδώ το ηλιοβασίλεμα - αν μπορεί κανείς να το πει ηλιοβασίλεμα, μ' έναν ήλιο ν' αγκομαχάει να δύσει στο εκτοπλασματικό, απειλητικό φόντο των ανεμογεννητριών...  

Πάει και το ηλιοβασίλεμα...

Τι έχει το μενού για την επόμενη ανάρτηση; Πύργο της Αγίας Παρασκευής, στα Βάτικα! 

Εκεί που «βλέπει» επικοινωνώντας μαζί του η βίγλα στα Κουλέντια.