Άσχετα (;)

Κλήθηκα πρόσφατα να καταθέσω ως μάρτυρας στο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας σε μια δίκη όπου θα δικαζόταν μια ομάδα ατόμων («κατά τάδε κλπ»). Τον «τάδε» δεν τον γνώριζα. Οι υπόλοιποι δεν αναφέρονταν. Καμία αναφορά στην υπόθεση. Θα πήγαινα να καταθέσω σε μια σοβαρή, υποτίθεται, υπόθεση χωρίς να ξέρω περί τίνος επρόκειτο, ώστε να πάω προετοιμασμένος, έχοντας μαζί μου ενδεχομένως τεκμήρια και στοιχεία που θα διευκόλυναν την απονομή δικαιοσύνης. Έμαθα εκ των υστέρων ότι επρόκειτο για μια υπόθεση σπείρας ξένων κακοποιών, που είχε ρημάξει πριν 4 χρόνια πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα, μεταξύ αυτών και το δικό μου. Η κατηγορία ήταν για «διακεκριμένες κλοπές». Τα θύματα είχαν καταγγείλει το γεγονός στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, που φαίνεται ότι, μετά από έρευνες, βρήκε την ταυτότητα της σπείρας.

Παρουσιαστήκαμε καμιά 20ριά μάρτυρες. Περιμέναμε από τις 9 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Η δίκη δεν έγινε. Αναβλήθηκε γιατί ο δικαστής δεν πρόκαμε, έχοντας να δικάσει μέσα σε μια μέρα καμιά 25ριά υποθέσεις. 

Στη νέα δικάσιμη που ορίστηκε παρουσιαστήκαμε ξανά οι ίδιοι μάρτυρες, πάντα στις 9 το πρωί. Η δίκη μετά από κάποιες ώρες, αφού προηγήθηκαν άλλες, ξεκίνησε αλλά αμέσως πρόκυψε θέμα νέας αναβολής. Κάποιος από τους κατηγορημένους δεν είχε κλητευθεί νόμιμα. Τελικά αποφασίστηκε ότι θα δικαζόταν «ωσεί παρών». Καλείται ο πρώτος μάρτυρας, αστυνομικός, ο πιο ουσιαστικός, αφού ήταν ο μόνος που διέθετε, αυτός και η υπηρεσία του, τα τεκμήρια της ταυτότητας της σπείρας (οι υπόλοιποι δεν τη γνωρίζαμε φυσικά, θα καταθέταμε απλώς για το γεγονός της διάρρηξης των αυτοκινήτων μας και για τα πράγματα που κλάπηκαν). Ο μάρτυρας άφαντος. Νέα αναβολή. Θα παρουσιαστούμε κάποια μέρα του Γενάρη, για τρίτη φορά. Θα εμφανιστεί ο ουσιαστικός μάρτυρας αυτή τη φορά; Θα προκύψει κάποιο νέο εμπόδιο για να γίνει η δίκη; Θα πάμε σε νέα αναβολή; Θα ξανα-ταλαιπωρηθούμε, δηλαδή, χωρίς λόγο 20 μάρτυρες, από τους οποίους πολλοί θα αφήσουν τη δουλειά τους, άλλοι το σπίτι τους όπου φροντίζουν ενδεχομένως γέροντες και μικρά παιδιά, κάποιοι ίσως με προβλήματα υγείας – και τρέξε να εξασφαλίσεις βεβαίωση γιατρού από το λαμπρό μας σύστημα υγείας. Και έχει ο θεός, μέχρι ενδεχομένως να παραγραφεί η υπόθεση.

Αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτό – το σύστημα απονομής δικαιοσύνης, δηλαδή, που συνεχίζει αναλλοίωτο ταλαιπωρώντας δικαστές και πολίτες.

Έξω από τις αίθουσες του δικαστηρίου (και μιλάμε για το Μέγαρο, το παλάτι της Δικαιοσύνης, όπου συστεγάζονται Άρειος Πάγος, Εφετεία κλπ.), παντού σε όλους τους διαδρόμους και τους χώρους αναμονής, πολυάριθμες πινακίδες εξέπεμπαν το ίδιο αυστηρό μήνυμα: «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ. ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΘΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΥΤΟΦΩΡΟ». Οι πινακίδες παρέπεμπαν και στη σχετική διάταξη (Υ.Α. ΥΙ/Γ.Π./οικ. 76017/2002 περί απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, μεταφορικά μέσα και μονάδες παροχής Υπηρεσιών Υγείας). Δηλαδή, ο παραβάτης, έτσι και γίνει αντιληπτός, παραπέμπεται αυτομάτως για να δικαστεί – τι πιο εύκολο αφού, σε απόσταση αναπνοής, βρίσκονται όλα τα χρειαζούμενα, δικαστές, αίθουσες κλπ. 
Να σας πω τι γινόταν; Ότι όλοι οι χώροι βρωμοκοπούσαν τσιγαρίλα όπως στο χειρότερο κουτούκι, υπό το άγρυπνο βλέμμα των αστυνομικών που φρουρούσαν τους χώρους (κάποιοι από αυτούς κάπνιζαν κι οι ίδιοι) και εν γνώσει φυσικά των δικαστών που περνούν τις μέρες τους μέσα στα δικαστήρια; Ότι φυσικά κανείς δεν φαινόταν να παραπέμπεται – και βάζω στοίχημα, δεν πρόκειται να παραπεμφθεί - σε κανένα αυτόφωρο;

Αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτό – το κάπνισμα, δηλαδή, σε δημόσιους χώρους και η τήρηση του νόμου – που δεν τηρείται. Αλλά; Ποιο είναι το θέμα μου;

Διαβάζω: «Η Ελλάδα είχε μπει σε πρόγραμμα διάσωσης (Μνημόνιο) αφού είχε δανειστεί, για τελευταία φορά, με περίπου 6%, σε μια εποχή που υπήρχε σπάνις κεφαλαίων διεθνώς, εξαιτίας της μεγάλης κρίσης. Ύστερα από 4 ½ χρόνια, σήμερα, παρότι υπάρχει αφθονία διεθνών κεφαλαίων που αναζητούν κερδοφόρες τοποθετήσεις, η χώρα μας βρίσκεται πάλι στη μαύρη λίστα των διεθνών αγορών.
Αυτό δείχνουν τα στοιχεία: προχθές, οι αποδόσεις του ελληνικού 3ετούς ομολόγου ήταν 6,85% ενώ της Πορτογαλίας ήταν 1,06%, της Ιταλίας 0,73% και της Ισπανίας 0,57%. Του ελληνικού 5ετούς ήταν 7,1%, της Ιρλανδίας 0,44%, της Πορτογαλίας 1,63%. Και οι αποδόσεις του 10ετούς ομολόγου κινούνται σταθερά στην περιοχή του 8% συν, ενώ του πορτογαλικού στην περιοχή του 3% και του ιταλικού και ισπανικού στη ζώνη του 2%.
«Με το σπαθί μας», δεν μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές. Θα υπογραφεί νέο Μνημόνιο. Και το ΔΝΤ θα είναι επιτηρητής, μαζί με την Ευρώπη …» (Κώστα Καλλίτση, «Πάλι στη μαύρη λίστα των αγορών», Καθημερινή, 23.11.2014).

Τίποτα δεν αλλάζει λοιπόν σε αυτή τη χώρα; Και καλά, θα μου πείτε, τι σχέση έχει αυτό το τελευταίο δημοσίευμα με όσα αναφέρω παραπάνω περί δικαστηρίων, απαγόρευσης καπνίσματος κλπ.;

Αυτό διερωτώμαι κι εγώ!