Bullying (είμαστε σε πόλεμο, δεν το γνωρίζεις;)

Ο ξενόφερτος όρος bullying (μπούλινγκ) έχει από καιρό ενταχθεί στο ελληνικό λεξιλόγιο. Εμπεδώθηκε στην ελληνική κοινωνία τελευταία, με την τραγική περίπτωση του σπουδαστή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, που τον οδήγησε στο θάνατο η ακραία βία ομάδας συμφοιτητών του, με τη συνενοχή όσων γνώριζαν και αδιαφορούσαν. Υιοθετούμε τον όρο, όπως έχουμε υιοθετήσει πολλούς άλλους, γιατί περιγράφει μονολεκτικά ένα σύνθετο φαινόμενο, για το οποίο δεν έχουμε κατάλληλη λέξη στη γλώσσα μας.

Το μπούλινγκ δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην ενδοσχολική βία. Καλύπτει μια πολύ ευρύτερη περιοχή περιστατικών άσκησης βίας. Σύμφωνα με τον ορισμό της διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας (Wikipedia), μπούλινγκ είναι «η χρήση δύναμης, απειλών ή πιέσεων (εκβιασμών) με σκοπό την κακομεταχείριση, τον εκφοβισμό ή την καθυπόταξη κάποιου…».  Άρα το μπούλινγκ δεν είναι απλώς αθώα πλάκα. Είναι συμπεριφορές που πληγώνουν, μπορεί και να σκοτώσουν. Συμπεριλαμβάνει την ενδοσχολική, ενδοοικογενειακή, ταξική, ρατσιστική ή θρησκευτική βία, που μπορεί να εκδηλώνεται και με αφορμή τη διαφορά φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, φυσικής δύναμης, προσωπικότητας κλπ.

Στο κοινωνικό πεδίο, σε κάθε φαινόμενο περιθωριοποίησης συναντάει κανείς συμπεριφορές μπούλινγκ. Η ελληνική κοινωνία, που εκδήλωσε ευαισθησία για την  περίπτωση του Βαγγέλη, κάτι ξέρει για την «ανωτερότητα» της ομάδας, των πολλών, των «κανονικών», που επιβάλλεται σαδιστικά πάνω στο ευαίσθητο, ευάλωτο, μοναχικό ή γενικά διαφορετικό άτομο. Κάτι ξέρει για την αδιαφορία της σε τέτοιες περιπτώσεις…

Κάθε μορφή μπούλινγκ, αυτής της ακραίας συμπεριφοράς που δεν σέβεται τις βασικές αρχές του πολιτισμού και του ανθρωπισμού, είναι απαράδεκτη και πρέπει να καταδικάζεται. Αυτό, όσο κι αν είναι απλό να το καταλάβουμε, δεν είναι εύκολο να το εφαρμόσουμε ως βασική αρχή κοινωνικής συμβίωσης.

Τον τελευταίο καιρό, στα χρόνια της μεγάλης ανθρωπιστικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, που εκδηλώθηκε με πρωτοφανή βιαιότητα στη χώρα μας, ζούμε ταυτόχρονα μιαν ειδική περίπτωση μπούλινγκ που στρέφεται εναντίον ενός ολόκληρου λαού, του δικού μας λαού. Είναι η περίπτωση της ακραία επιθετικής, ιταμής συμπεριφοράς της «Ιεράς Συμμαχίας» των δυνάμεων που άρχουν σήμερα στην Ευρώπη και προσπαθούν να καταπτοήσουν και να διατηρήσουν τελικά σε καθεστώς καθυπόταξης την Ελλάδα. Η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται με σχέδια οικονομικής ασφυξίας, εκβιασμούς και απειλές κατά της χώρας. Τελευταία, μετά τις πρόσφατες εκλογές και την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, εκδηλώνεται ακόμα και με ύβρεις και προσωπικές προσβολές κατά των εκπροσώπων της νέας κυβέρνησης της χώρας, που λοιδορούνται ή σπιλώνονται με την πρόθυμη συμπαράσταση, συνεργασία και υποστήριξη, θρασύτατα και χωρίς ντροπή, εγχώριων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι, παρά τις υπαρκτές ή ενδεχόμενες συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, δεν υποκύπτει στο μπούλινγκ της «Ιεράς Συμμαχίας», δεν πτοείται.
Οι Έλληνες γνωρίζουν ότι βρίσκονται σε πόλεμο, ότι ο εχθρός βρίσκεται τόσο εκτός όσο και εντός των τειχών. Εκτός των τειχών, στη δήθεν δημοκρατική Ευρωπαϊκή συμμαχία, όπου δυστυχώς η εξουσία ασκείται από μια λυκοσυμμορία οικονομικών, πρωτίστως τραπεζιτικών, και πολιτικών ισχυρών συμφερόντων και όχι βέβαια από και για λογαριασμό των λαών της Ευρώπης. Εντός των τειχών, εχθρός είναι το σύμπλεγμα των εγχώριων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, των λεγόμενων  «δυνάμεων της διαπλοκής». Ο πόλεμος αυτός θα συνεχιστεί και πιθανότατα θα ενταθεί, παρά τις περιόδους και τα περιστατικά φαινομενικής ύφεσης. 

Όμως η χώρα δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να συνεχίσει να αντιστέκεται με φρόνηση αλλά ανυποχώρητα, αν θέλει να επιβιώσει χωρίς να ξεπουλήσει την αξιοπρέπειά της. Κάτι γνωρίζουν γι αυτό οι αιώνες ύπαρξης αυτού του έθνους.