Όπου φοράει μια μουτσούνα ο αράπης, ο μαύρος, ο σκύλος, ο ταμ-ταμ-ταμ...

 

Ίσα που προλαβαίνετε. Από απόψε τα μεσάνυχτα θα είναι πια γραμμένο με χρυσά γράμματα στο παρελθόν μιας «κοσμοπολίτικης πόλης» με ένδοξη ιστορία και, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, ακόμα πιο ένδοξο – στα πέρατα της οικουμένης – παρόν.

 

Μιλάμε για του Κιάτου. Εδώ στου Κιάτου, κάτου εκεί στο λιμάνι, λοιπόν, οργανώθηκε αυτές τις μέρες το «Πολιτιστικό Πανηγύρι Κιάτου», η «Μεγάλη Γιορτή της κοσμοπολίτικης πόλης» κατά τους διοργανωτές του (ποιοί νάναι άραγε;). Ναι, στου Κιάτου, στην κοσμοπολίτικη, επαναλαμβάνω, κατά τους διοργανωτές, πόλη. Όπου μπορούσε κανείς για λίγες μέρες να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων της τέχνης και του πολιτισμού, που προσφέρονταν αφειδώς από τους διοργανωτές σε πάγκους και περίπτερα όσο – όσο, μέχρι και ένα ευρώ το κομμάτι. Όπου το είδος πνευματικής τροφής που υπόσχονταν οι διοργανωτές διακρίνεται ευκρινέστατα κάτω από την ταμπέλα του εν λόγω Πανηγυριού (δείτε τη φωτογραφία): Ζωοτροφές. Θεία ειρωνία.

 

 

 

Αυτό το «Πολιτιστικό Πανηγύρι» δεν ήταν πανηγύρι, δεν ήταν φεστιβάλ. Ήταν ΦΕΣΤΙΒΑΛΙ. Πώς λέμε καρναβάλι; Όπου φοράει μια μουτσούνα ο αράπης, ο μαύρος, ο σκύλος, ο ταμ-ταμ-ταμ (χαίρε μεγάλε δάσκαλε Γιώργο Ζαμπετα), και μεταμορφώνεται σε μαρκησία ένα πράμα;

 

Ε, τι; Θα το ονόμαζαν οι διοργανωτές «παζάρι» όπως πράγματι ήταν; Και τι κακό έχει ένα παζάρι; Του Θεού είναι κι αυτό. Αλλά οι διοργανωτές ντρέπονταν να το πουν έτσι. Αυτοί, όλα κι όλα, διοργανώνουν ανώτερα πράματα.
    
Αν, τώρα, διαφαίνεται ίσως μια ειρωνία στην αναφορά μας στο «κοσμοπολίτικη πόλη», συγγνώμη, αλλά μας παρεξηγήσατε. Ίσα – ίσα που εμείς βρήκαμε επιτέλους απάντηση στην απορία που μας βασανίζει τα τελευταία χρόνια, πώς αποφάσισαν και πλάκωσαν στα μέρη μας τόσοι Βούλγαροι Ρομά – καθόλα συμπαθείς συμπολίτες μας πλέον – που έχουν συμβάλει καθοριστικά στον κοσμοπολιτισμό μας.

 

Το παρόν αφιερώνεται εξαιρετικά στο Δήμαρχο που δημαρχεύει στου Κιάτου, στους λοιπούς δημοτικούς μας άρχοντες, στον Εμπορικό Σύλλογο αλλά και στους πλείστους νοήμονες ή εκ ποικίλων ελατηρίων ορμώμενους συμπολίτες μας που έσπευσαν να εκφράσουν τη στήριξή τους στο Φεστιβάλι. Να το χαίρονται. Και του χρόνου.

 

Υ.Γ. Α, ρε Λύσιππε, μου τα είπες εσύ (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση στο costaspappis.blogspot.com), αλλά ποιος σε ακούει και ποιος νοιάζεται γι αυτά που λες; «Παζάρι τον κατάντησαν τον τόπο μας (με τη χειρίστη έννοια της λέξης), αδερφέ μου...».