Ποιος είναι για μια βόλτα στο Πιτυός;

 25 Σεπτεμβρίου

Χίου συνέχεια. Σας άφησα στον Γιόσωνα, με τον Ιάσονα και το πλήρωμα της Αργώς να ξεδιψάνε και να κάνουν τις προμήθειές τους για την συνέχεια του ταξιδιού τους προς την μυθική χώρα της Κολχίδας. Προηγουμένως σας είχα ταξιδέψει για λίγο στα γειτονικά Ψαρά, στα κάστρα τ’ ουρανού.

Ελάτε τώρα σ’ ένα μικρό χωριό, το Πιτυός, για το οποίο οι φίλοι που με φιλοξενούν μου έχουν δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες. Πρώτη φορά άκουγα τ’ όνομα. Είναι κτισμένο 27 χιλιόμετρα βόρεια από την πόλη της Χίου, γύρω στα 450 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. 

Η παρέα μας ξεκινάει απόγευμα. Κατευθυνόμαστε προς το βόρειο-βορειοανατολικό κομμάτι του νησιού, σε μια ορεινή περιοχή, άγονη, παραπλέοντας ανάποδα την κοιλάδα που ξεκινάει από το χωριό και καταλήγει στα Καρδάμυλα. Το χωριό είναι  αρκετά απομονωμένο, από τα πλέον απομονωμένα χωριά του νησιού. Η εξέλιξη του πληθυσμού του χωριού στις επίσημες απογραφές των τελευταίων δεκαετιών κυμάνθηκε από 257 (2011, τελευταία απογραφή) μέχρι 393 (απογραφή 2001).

Φτάνουμε στο χωριό, κι αρχίζουν οι εκπλήξεις, καθώς περπατάμε στα δρομάκια και στα καλντερίμια, κάτω από στοές, ανάμεσα σε σπίτια παλιά, πέτρινα, κι άλλα νεότερα, και εκκλησίες.

Βιάζομαι να σας μιλήσω για την πρώτη έκπληξη. Την θεωρώ κατάλληλη εισαγωγή σ’ ένα τόπο που δεν περίμενα να συναντήσω: καθώς περνάμε από γειτονιά σε γειτονιά, αντικρίζουμε πόρτες παλιών σπιτιών,  που δεν  κατοικούνται,  με θέματα από την ζωή  την παραδοσιακή του χωριού. 

Βοσκοί και  βοσκοπούλες και πρόβατα,  με χρώματα ζωηρά, ζωγραφιές που αναδίδουν ευωδιά από φρεσκοαρμεγμένο γάλα, που ξεχειλίζουν ζωή από ένα παρελθόν που έχει αφήσει ζωηρά τα ίχνη του στο σήμερα,  αφού η εκτροφή  αιγοπροβάτων   αποτελεί ακόμα βασικό μέσο βιοπορισμού στο χωριό. 

Μια ζωγραφική που θυμίζει, χωρίς να μιμείται, τους μεγάλους ναΐφ ζωγράφους, και που αποκαλύπτει μάστορα που ξέρει την τέχνη του καλά κι εμπνέεται γνήσια από λαϊκά θέματα. Πλησιάζω και διαβάζω  το όνομα  του δημιουργού: Κοίλιαρης. Δεν τον γνώριζα. Αργότερα το έψαξα κι έμαθα  πώς  ο Μπάμπης Κοίλιαρης  είναι γνωστός Χιώτης ζωγράφος (και όχι μόνο), με σημαντικό έργο, που το έχει εκθέσει επανειλημμένα στη Χίο και ανά την Ελλάδα (ψάξτε τον στο ίντερνετ).

Σκέφτομαι πως κάθε ζωγραφισμένη πόρτα μας ανοίγει, όχι στο εσωτερικό του κλειστού (για πάντα ίσως;) σπιτιού που σφαλίζει, αλλά για να μας δώσει θέα σ’ ένα παλιότερο γοητευτικό κόσμο, που όλα ήταν πιο απλά, πιο δύσκολα ίσως, αλλά πάντως όχι στεγνά, πιο θαλερά από το σήμερα…  

Φωτογράφισα σχεδόν όλες τις ζωγραφισμένες πόρτες, αλλά προτίμησα να ανεβάσω εδώ τις, τεχνικά πιο άρτιες, φωτογραφίες του ζωγράφου. Απολαύστε τις.

Οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν εδώ. Συνεχίζονται στο επόμενο!