Ο Τζών Γουέην από την Ελίκα σε ρόλο Μάρκου Βαμβακάρη

Έχω κάτι χρωστούμενα από την τελευταία φορά που επισκέφτηκα την ωραία Ελίκα, πριν λίγες μέρες.  Τα χρωστάω στον Τζων Γουέην. Τον ξέρετε, σας το έχω συστημένο: 

https://costaspappis.blogspot.com/2019/08/v.html

https://costaspappis.blogspot.com/2020/08/blog-post_21.html, . 

Δείτε φωτογραφίες του σε τρεις φάσεις της ηλικίας του.

Ήρθε η ώρα της πλερωμής.

Βρήκα τον φίλο μου τον Τζών (Παναγιώτη Χάδιαρη) όρθιο στο περιβόλι του ν’  ανοίγει αυλάκια με το τρακτέρ του, να φυτεύει, να ποτίζει, να τρυγάει τις κολοκυθιές του και τ’ άλλα ζαρζαβατικά, όσα έχουν δώσει κιόλας καρπό, και γενικά να ετοιμάζεται για ένα ακόμα καλοκαίρι  στον στίβο της βιοπάλης.

Τον βρήκα και γεμάτο παράπονα,  γι’ αυτά που του μείνανε,  ζητήματα υγείας αρκετά σοβαρά,  αλλά και άλλα, από τα άσχημα παιχνίδια που μας φέρνει η ηλικία, και που τού έπαιξε η τύχη  στον διάβα του χρόνου. Τον άκουσα με υπομονή και κατανόηση. 

Κάποια από αυτά τα παράπονα τα έχει αποτυπωμένα σε στιχάκια.  Δεν ήξερα αυτή την επίδοσή του, πρώτη φορά μου την αποκάλυπτε.  Μου έδωσε να διαβάσω μερικά. “Πώς σου φαίνονται;”,  με ρώτησε.  “Σαν να ακούω τον Καζαντζίδη να τα τραγουδάει”,  του λέω.  “Να τα βγάλω βιβλίο;”,  με ξαναρωτάει. “Θα σου πω αφού τα δείξω πρώτα στους φίλους μου  στο Facebook”  του απάντησα. “Πάντως εγώ από δω και πέρα θα σε λέω Μάρκο.  Μάρκο Βαμβακάρη”, συμπλήρωσα. 

Τα τραγούδια του δεν λένε μόνο παράπονα. Γιατί ο νους του είναι πάντα στην αγάπη…

Ακούστε μερικά που απευθύνονται στη μάνα του:

Μου έταζες όμορφη ζωή κι εγώ χαμογελούσα 

πως θα γινόμουν βασιλιάς κι όμορφα θα περνούσα

Μάνα μου με ξεγέλασες πως η ζωή είναι ωραία 

οι βασιλιάδες που έταξες ήταν μεγάλο ψέμα

Και όταν εμεγάλωσα και γνώρισα τον κόσμο 

το μόνο που είσπραξα  απ’ αυτόν πίκρα, καημό και πόνο

Αυτή την όμορφη ζωή που μου υποσχεθήκαν

ποτέ μου δεν την γνώρισα, ποτέ μου δεν την βρήκα...

Ακούστε τώρα τον Τζών νταλκαδιασμένο, στον απόηχο του Μάρκου:

Αν με αξιώσει ο Θεός χρήματα να αποκτήσω 

βασίλισσα θα σ’ έχω εγώ, παλάτια θα σου χτίσω

Αρκεί να πεις εσύ το ναι, αρκεί να μ’ αγαπήσεις

να πάρεις την απόφαση μαζί μου για να ζήσεις

Βασίλισσα θα σ’ έχω εγώ και θα σε καμαρώνω 

να μη με τρώει ο νταλκάς και σαν κερί να λιώνω

Έχω αισθήματα καλά και μια καρδιά μεγάλη

κι άλλα πολλά χαρίσματα που δεν τα έχουν άλλοι

Ωραία μου βασίλισσα σ’ έβαλα στην καρδιά μου

εσύ ωραία μου μικρή μού πήρες τα μυαλά μου

Δεν έφταιξα αγάπη μου, στο λέω αυτό με πάθος,

 πως όλα πήγανε στραβά από ένα μικρό μου λάθος

Κάθε βραδιά στον ύπνο μου σε βλέπω στα όνειρά μου

μα όταν ξυπνήσω το πρωί δεν είσαι εσύ κοντά μου

Τ’ όμορφο προσωπάκι σου τον ουρανό φορούσε

 κι έτσι απαρατήρητη ποτέ σου δεν περνούσες

Τ’ όμορφο προσωπάκι σου μπήκε μες στην καρδιά μου 

αν σ’ έβλεπα καμιά φορά, θα ήταν η χαρά μου

Στο λέω με παράπονο, με μάτια δακρυσμένα,

για σένα βγαίνει σε καλό, μα άσχημα για μένα...

Φεύγοντας μου έδωσε μια παλιότερη φωτογραφία του, από χρόνια πιο άλκιμα. Είναι η μεσαία, πιο πάνω.

Γειάσου Τζων!