Με θυμό

Σκηνή 1η, τόπος: Φρανκφούρτη, χρόνος: 15/4/2015

(Διαβάζω στον τύπο): «Διακόπηκε προσωρινά η συνέντευξη Τύπου του Μάριο Ντράγκι στην έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ, αγγλιστί ECB) στη Φρανκφούρτη όταν νεαρή κοπέλα πήδηξε επάνω στο πόντιουμ φωνάζοντας στα αγγλικά «τέλος στη δικτατορία της ΕΚΤ». Πρόκειται για την 21χρονη ακτιβίστρια από το Αμβούργο Γιοζεφίνε Βιτ. Η διαδηλώτρια σκαρφάλωσε στο τραπέζι μπροστά στον εμβρόντητο Ντράγκι και «έλουσε» τον επικεφαλής της ΕΚΤ με χαρτιά και κάτι που έμοιαζε με κομφετί. Στο μαύρο μπλουζάκι που φορούσε ήταν γραμμένο το ίδιο σύνθημα με διαφορετική την ορθογραφία της λέξης δικτατορία: «End ECB Dick-tatorship» (που παραπέμπει αλλού, και συγκεκριμένα στο ανδρικό μόριο!). Έκπληκτος ο Ντράγκι, σήκωσε τα χέρια του για να καλύψει το πρόσωπό του. Η ΕΚΤ σταμάτησε την απευθείας μετάδοση της συνέντευξης Τύπου την ώρα που άνδρες της ασφάλειας άρπαξαν τη νεαρή για να την απομακρύνουν. Εκείνη πάντως πρόλαβε να σηκώσει το χέρι της και να σχηματίσει με τα δάχτυλά της το σήμα της νίκης χαμογελώντας, καθώς δύο άνδρες με γκρι κοστούμια την απομάκρυναν κρατώντας την από τα χέρια και τα πόδια».

(Συνεχίζω να διαβάζω στον τύπο): «Το κείμενο που περιείχαν τα φυλλάδια που πέταξε στον Ντράγκι η Γιοζεφίνε, και που ανέβασε στη συνέχεια σε λογαριασμό της στο Twitter έλεγε ανάμεσα σε άλλα: «ΕΚΤ, Αφέντη του σύμπαντος, σας υπενθυμίζω πως δεν υπάρχει θεός, όμως υπάρχουν άνθρωποι πίσω από αυτές τις ζωές, και αν βασιλεύετε αντί να υπηρετείτε θα ακούσετε τις φωνές μας… Μας ανήκουν οι ζωές μας και δεν είμαστε μάρκες στον τζόγο της ΕΚΤ για να παίξουν μαζί τους, να τις πουλήσουν, να τις καταστρέψουν… Θα ακούσετε τις κραυγές μας πιο δυνατά, πιο έντονα, μέσα και έξω από τους διαδρόμους σας, παντού, και δεν δικαιούστε ηρεμία… Σήμερα είμαι μια πεταλούδα που σας στέλνει μια φράση, φοβηθείτε όμως, θα έρθουν κι άλλα. Η ΕΚΤ δεν απαλλάχθηκε από το χρέος της». Φίλος της νεαρής γυναίκας είπε ότι η Γιοζεφίνε επιθυμεί ειρήνη και ευτυχία για τις ζωές μας, για την Ελλάδα και για όλες τις χώρες της Μεσογείου».

Σκηνή 2η, τόπος: Αθήνα, χρόνος: λίγες μέρες μετά (28/4/2015)

Έχει προηγηθεί η γνωστή συνεδρίαση του EUROGROUP στη Ρίγα της Λετονίας, όπου οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, πειθήνιοι υποτελείς του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών Σόϊμπλε, είχαν επιτεθεί εν χορώ με απίστευτη σκληρότητα, ιταμότητα θα έλεγε κανείς, κατά του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών που υπερασπιζόταν το δικαίωμα του Ελληνικού λαού να καθορίζει στοιχειωδώς και με αξιοπρέπεια τη ζωή του.

(Διαβάζω στον τύπο): «Ένα "θερμό" βράδυ πέρασε στα στενά των Εξαρχείων ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης μαζί με την σύζυγό του Δανάη Στράτου. Όπως δήλωσε ο υπουργός, τα γεγονότα εξελίχθηκαν ως εξής: «Κατά τις δέκα το βράδυ συνάντησα την Δανάη και μία φίλη μας στην υπαίθρια αυλή του εστιατορίου Γιάντες στην Οδό Βαλτετσίου, όπου και δειπνήσαμε. Δύο ώρες περίπου αργότερα, αφού είχαμε ολοκληρώσει το δείπνο μας, εισέβαλε στην αυλή ομάδα αντιεξουσιαστών. Με απειλητικές διαθέσεις, καλυμμένα τα πρόσωπα, ύβρεις και ρήψη γυάλινων αντικειμένων προς εμάς (τα οποία δεν μας χτύπησαν) κινήθηκαν σχετικά αργά προς το μέρος μας απαιτώντας την απομάκρυνσή μου από τον «χώρο τους». Στόχος τους, έχω την εντύπωση, δεν ήταν ο τραυματισμός μας καθώς, αν ήθελαν να με τραυματίσουν, είχαν την ευκαιρία, και την συντριπτική «αριθμητική» υπεροχή, για να το πετύχουν. Εκτιμώ ότι στόχος τους ήταν να με οδηγήσουν σε άτακτη φυγή με ελαφρά, εξευτελιστικά χτυπήματα. Αυτό όμως δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί επειδή η Δανάη, πριν έρθουν δίπλα μας οι αντιεξουσιαστές (και πριν προλάβω να την σταματήσω), σηκώθηκε όρθια και με αγκάλιασε με δύναμη, στρέφοντας την πλάτη της προς αυτούς έτσι ώστε να πρέπει να χτυπήσουν πρώτα εκείνη πριν χτυπήσουν εμένα».

Και συνεχίζει ο υπουργός: «Η κίνηση εκείνη της Δανάης φαίνεται ανάγκασε την «εμπροσθοφυλακή» (δύο άτομα) να προσπαθήσουν για μερικά δευτερόλεπτα να με «πετύχουν» χωρίς να χτυπήσουν εκείνη. Πολύ γρήγορα όμως υποχώρησαν και, συνεχίζοντας τις ύβρεις και τις απειλές, βγήκαν από την αυλή και μας περίμεναν έξω από το εστιατόριο. Ένα τέταρτο της ώρας αργότερα, και αφού οι υπόλοιποι θαμώνες του εστιατορίου αποχώρησαν χωρίς να εμποδιστούν, βγήκαμε με την Δανάη κατευθυνόμενοι προς την μοτοσυκλέτα μας που ήταν σταθμευμένη ακριβώς έξω από το εστιατόριο, επί της Βαλτετσίου. Οι αναμένοντες αντιεξουσιαστές, υβριστικοί μεν αλλά από απόσταση μερικών μέτρων, μας υποδείκνυαν να εγκαταλείψουμε τον «χώρο» τους. Ανεβήκαμε στην μοτοσυκλέτα αλλά την ίδια ώρα ξεκίνησα διάλογο μαζί τους, δηλώνοντας ότι θέλω να τους ακούσω ακόμα κι αν αυτό απαιτεί να με χτυπήσουν (έσβησα μάλιστα και τον κινητήρα, κατέβηκα, και συνομίλησα με μια ομάδα 5-6 από τους πιο θυμωμένους εξ αυτών). Μετά από περίπου 15 λεπτά έντονης αλλά μη βίαιης συνομιλίας τα πνεύματα ηρέμησαν και αποχωρήσαμε (με την μοτοσυκλέτα μας) χωρίς καμία απειλή… Αρκούμαι να δηλώσω, άλλη μια φορά, την πάγια θέση πως, όσο φόβο και απέχθεια να μας προκαλεί η άσκηση αυθαίρετης βίας, η απάντηση στον θυμό αυτών των ανθρώπων και στις βίαιες εκδηλώσεις τους δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ούτε η άτακτη υποχώρηση ούτε η βίαιη καταστολή"».

Συνοψίζω: στην πρώτη σκηνή, στη Φρανκφούρτη, ο δικτάτορας του χρηματοπιστωτικού (άρα του όλου οικονομικο-πολιτικού) συστήματος της Ευρώπης, ΜΕ ΕΝΑ ΤΣΟΥΡΜΟ ΛΑΚΕΔΕΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥ, αγωνίζεται περιδεής να «σωθεί» από την «επίθεση» με … κομφετί μιας κοπέλας, που υπερασπίζεται ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ το δικαίωμα των φτωχών λαών της Ευρώπης (περιλαμβανομένης της Ελλάδας) να ζουν ειρηνικά κι ευτυχισμένα. Στη δεύτερη σκηνή, σε μια ταβέρνα στα Εξάρχεια, ένας Έλληνας υπουργός που αγωνίζεται όπως και όσο μπορεί για τα δίκαια του λαού της χώρας του, έχοντας απέναντι την Ιερή Συμμαχία των «εταίρων»-δανειστών της, με νωπά πάνω του τα τραύματα από την τελευταία επίθεση της λυκοσυμμορίας στη Ρίγα, δέχεται (ως έκφραση … αναγνώρισης και στήριξης!) τις εκδηλώσεις αλητείας ΕΝΟΣ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΟΥ κάποιων φερέλπιδων νέων συμπατριωτών μας (σημειωτέον, ο υπουργός έχει επιλέξει να μην συνοδεύεται από αστυνομικούς κατά τις προσωπικές του εξόδους). Και τους αντιμετωπίζει ΓΕΝΝΑΙΑ, ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΙΟΣ.

Η αντίδραση του δικτάτορα του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρώπης στην επίθεση με … κομφετί μιας διαμαρτυρόμενης κοπέλας (είδαμε όλοι τη σκηνή στις οθόνες) σε σύγκριση με την αντίδραση του Έλληνα υπουργού Οικονομικών στην επίθεση ενός μπουλουκιού αγριεμένων νέων συμπατριωτών του δεν χρειάζεται, νομίζω, άλλα σχόλια. Όμως σας καλώ να συγκρίνετε την πράξη της Γιοζεφίνε με την «αγωνιστική» συνείδηση του συγκεκριμένου μπουλουκιού Ελλήνων νέων αλλά και της πλειοψηφίας των συνομηλίκων τους που αρκούνται ν’ απολαμβάνουν «αγωνιστικά» τον εσπρέσο φρέντο τους στις καφετέριες των πλατειών της χώρας μας.

Αντέχουμε να βγάλουμε τα δέοντα συμπεράσματα;