Να μιλήσουμε για το ΝΑΙ

                                                                       
Ήθελα να γράψω ένα κείμενο – ύμνο για τη χώρα μου και το λαό μου για το βροντερό ΟΧΙ που αντέταξε σε συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις που τελεσιγραφικά απαίτησαν να πει ΝΑΙ, δηλαδή σε τελική ανάλυση να συμφωνήσει να καταλυθεί η δημοκρατία, να παραιτηθεί η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας και να παλινορθωθεί το προηγούμενο αποτυχημένο και σάπιο καθεστώς. Για το ΟΧΙ που θα γραφτεί σαν νέο έπος στην ιστορία του Ελληνισμού. Για το ΟΧΙ που απέδειξε ότι αυτός ο λαός, που δεν είναι καθόλου αλάθητος ή αναμάρτητος, ξαναβρήκε την ψυχή του, εκεί που σχεδόν όλοι είχαν πιστέψει ότι την είχε χάσει, και ότι αυτή η χώρα θα τα βγάλει πέρα κόντρα σε όλους τους καιρούς.

Όμως όχι. Επείγομαι να μιλήσω για εκείνο το 38,7% του ΝΑΙ. Να υπερασπιστώ ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του ποσοστού (όχι όλο φυσικά), που άκριτα έγκριτος δημοσιογράφος αποκάλεσε «γερμανοτσολιάδες» σε μια στιγμή παραφοράς, σε ένα σκοτείνιασμα του νου, υποθέτω. Το ακούσαμε το βράδυ των αποτελεσμάτων σε τηλεοπτική εκπομπή και παγώσαμε.
Για να υπερασπιστώ αυτό το κομμάτι των Ελλήνων του ΝΑΙ (ξαναλέω, όχι όλους) δεν έχω παρά να θυμίσω – τι να θυμίσω, είναι όλα τόσο νωπά - κάποια πράγματα.

Να θυμίσω την τρομοκρατία που εξαπολύθηκε στη χώρα, τη διαστρέβλωση της αλήθειας, τους ωμούς εκβιασμούς και τις απειλές, τη μαύρη προπαγάνδα ότι όποιος ψηφίσει ΟΧΙ θέλει να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ και την Ευρώπη, θέλει να γυρίσουμε στη δραχμή.

Να θυμίσω το κακούργημα του κλεισίματος των τραπεζών, τις ουρές στα ΑΤΜ και τον εξευτελισμό και την ταπείνωση στην οποία υπέβαλαν τον ελληνικό λαό με την άρνηση χορήγησης ρευστότητας, μια πράξη ασύληπτη και πρωτόγνωρη για χώρα της «πολιτισμένης» Ευρώπης.

Να θυμίσω τους εγχώριους κεκράχτες των δολιοφθορέων της Ελλάδας, δηλαδή των δυνάμεων που με δήθεν «προγράμματα διάσωσης» μετέτρεψαν μια ολόκληρη χώρα σε πειραματόζωο και την οδήγησαν στην εξαθλίωση και στην καταστροφή.

Να θυμίσω αυτούς που ομνύουν στα ξένα και στα δικά τους διαπλεκόμενα συμφέροντα και μόνο: τα κανάλια και τα άλλα μέσα προπαγάνδας των γνωστών ολιγαρχών, και τους παχυλά αμοιβόμενους δημοσιογράφους που επιδίδονται σε συστηματική πλύση εγκεφάλου των ακροατών και των αναγνωστών τους.

Και φυσικά να εκφράσω οργή και περιφρόνηση για τις ηγεσίες των κομμάτων εκείνων που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «φιλοευρωπαϊκές». Που βιάζουν τη συνείδηση των Ελλήνων, τουλάχιστον των πιο αδύνατων στις απειλές, των πιο ευάλωτων στην προπαγάνδα. Που επιχείρησαν να εξευτελίσουν τη δημοκρατία, να υποτάξουν έναν ελεύθερο λαό στις επιταγές της ολιγαρχίας και των άνομων συμφερόντων επιδιώκοντας ως τρόπαιο την επαναφορά τους στην εξουσία.

Οργή και περιφρόνηση για τις ηγεσίες που ορύονταν ότι ΝΑΙ σημαίνει ναι στο ευρώ ενώ ΟΧΙ σημαίνει όχι στο ευρώ, σημαίνει έξω από την Ευρώπη, σημαίνει ναι στη δραχμή. Που δεν ξεσηκώθηκαν με μια φωνή να ξεκαθαρίσουν στους Ευρωπαίους ότι αυτοί μεν μπορεί να επιλέγουν το ΝΑΙ, όμως ο Έλληνας που θα ψήφιζε ΟΧΙ ούτε ήθελε ούτε ψήφιζε αναγκαστικά υπέρ της εξόδου από το ευρώ, την ευρωζώνη και την Ευρώπη. Οργή και περιφρόνηση για τις ηγεσίες (μαζί και για κάποια δημόσια πτώματα αλλά και γνωστά πρόσωπα της διαπλοκής της τοπικής μας κοινωνίας) που πλειοδότησαν στο ψέμα των ξένων ολιγαρχών καθιστώντας το πιο πιστευτό και πιο τελεσφόρα την απάτη.

Όλους αυτούς τους «χαρίζω» στους ξένους ολιγάρχες όπου φυσικά ανήκουν. Όμως σε αυτούς δεν «χαρίζω» τους άλλους ΄Ελληνες που ψήφισαν ΝΑΙ.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι η επιλογή του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ, πέρα από τον εθνικό της χαρακτήρα, είχε και ταξικό. Ειδικά η αστική τάξη της Ελλάδας, αυτή που τα συμφέροντά  της δεν πειράχτηκαν καθόλου, ή πειράχτηκαν λίγο, ή ίσως και να ευνοήθηκαν κι άλλο στα χρόνια της κρίσης ΕΙΧΕ ΛΟΓΟ ΣΟΒΑΡΟ να επιλέξει το ΝΑΙ. Και το επέλεξε. Αλλά αυτοί πάντα ΝΑΙ θα ψηφίζουν, κατά τις αξίες τους και τα συμφέροντά τους κι ανεξάρτητα από το με ποιας χώρας διαβατήριο ταξιδεύουν. Εγώ όμως μιλάω για τους υπόλοιπους Έλληνες του 38,7%, αυτούς που χτυπήθηκαν άγρια από την κρίση, και όμως πήγαν και ψήφισαν ΝΑΙ. Θα έρθει κάποια μέρα που θα ζητήσει η ιστορία από αυτούς να κοιτάξουν ξανά βαθιά μέσα στη συνείδησή τους, την εθνική και την ταξική. Δεν είμαι βέβαιος ότι τότε όλοι αυτοί θα διαλέξουν ξανά το ΝΑΙ... 


Σημείωση: Το  παραπάνω κείμενο γράφτηκε 2-3 μέρες πριν από τα δραματικά γεγονότα του τριημέρου 11-12-13 Ιουλίου, δηλαδή πριν από την ολοκλήρωση της «διαπραγμάτευσης» και το πραξικόπημα κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας από την αδίστακτη λυκοσυμμορία της Ευρώπης που οδήγησαν στην τελική «συμφωνία» τύπου 21-4-1967. Όσα ζήσαμε μας διδάσκουν ότι κατεπείγει η εκπόνηση ενός σοβαρού σχεδίου απεγκλωβισμού της χώρας μας από το έκτρωμα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση (που διαλύεται) το ταχύτερο δυνατόν.