OMAN XVI Στα Φιόρδ της Αραβίας

- Γύρισες; Πότε γύρισες; Με ρωτάει έκπληκτος προχτές ο Κ.Δ. εννοώντας την επιστροφή μου από το Ομάν.

- Μα, εδώ είμαι, δεν έχω λείψει τους τελευταίους … τρεις μήνες, του απαντάω!

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να εξηγήσω ότι δεν έχω … μόνιμη εγκατάσταση στο Ομάν! Ότι βρέθηκα εκεί για λίγες μόνο μέρες, και οι αναρτήσεις μου σχετικά με αυτή την εντυπωσιακή χώρα ξεκίνησαν στην αρχή σαν ανταποκρίσεις από εκεί και συνεχίστηκαν με βάση την Ελλάδα! Και ότι το υλικό τους βασίζεται κυρίως στα φωτογραφικά μου αρχεία (με τη συμβολή και της Μαρίνας), τις πληροφορίες που μάζεψα επιτόπου και σε μια περιδιάβαση σε κάποιες πηγές στο διαδίκτυο.

Όπως και νάναι, το ταξίδι μας στο Ομάν πλησιάζει στο τέλος του. 

Θα ταξιδέψουμε σήμερα, και μάλιστα αεροπορικώς, σε ένα τμήμα της επικράτειας του Ομάν που, ενώ βρίσκεται έξω από τα σύνορα που το οριοθετούν, ανήκει στο Ομάν. Θα πάμε στα «Φιόρδ της Αραβίας».  Έτσι λέγεται, λόγω του ανάγλυφου της ακτογραμμής της, η χερσονήσος Μουσαντάμ (Musandam), ένας θύλακας του Ομάν μέσα στο έδαφος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Θα επισκεφθούμε την πρωτεύουσα Κασάμπ.

Η Κασάμπ (Khasab) είναι μια μικρή πόλη που βρίσκεται στο άκρο της χερσονήσου, κοντά στα Στενά του Ορμούζ, δηλαδή στον πορθμό πλάτους 39 χιλιομέτρων ανάμεσα στον κόλπο του Ομάν και τον Περσικό κόλπο. Τα Στενά είναι το μόνο θαλάσσιο πέρασμα για τον Περσικό κόλπο και γι' αυτό έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία.

Η Κασάμπ  ιδρύθηκε στις αρχές του 17ου αιώνα από Πορτογάλους. Υπήρξε ένα φυσικό λιμάνι, καταφύγιο και στάση ανεφοδιασμού για τα εμπορικά πλοία που ταξίδευαν στην περιοχή. Η πόλη έχει μια εξαιρετική τοποθεσία μεταξύ κάθετων απόκρημνων βράχων και θάλασσας. Ανάμεσά τους ήρεμα γαλαζοπράσινα νερά, έρημοι μικροί κόλποι (παράδεισος για τους δύτες), δελφίνια που χαίρονται την παρέα με τα πλοιάρια που βγαίνουν σεργιάνι στους κόλπους της Κασάμπ, μικροσκοπικά ψαροχώρια με μόνο δυο-τρία σπίτια απομονωμένα, αποκλεισμένα από κάθε χερσαία συγκοινωνία, τοπία απαράμιλλου κάλλους.

Από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης, το κάστρο. Αρχικά κατασκευάστηκε από τους Πορτογάλους το 17ο αιώνα αλλά στη συνέχεια έγιναν τροποποιήσεις. Ο κυκλικός πύργος και τα οχυρά του αξίζουν μια επίσκεψη. 

Άλλο αξιοθέατο είναι το νησί του Τηλέγραφου (Telegraph Island). Το νησί χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από τους Βρετανούς ως σταθμός του δικτύου τηλεγραφικών καλωδίων που έφταναν ως την πλούσια αποικία τους, την Ινδία.

Δεν είναι λίγες οι γλώσσες που μιλιούνται εδώ, συμπεριλαμβανομένης της  Kumzari, που είναι ένα χαρμάνι από αραβικά, φαρσί (την αρχαία αλλά και σύγχρονη Περσική γλώσσα), αγγλικά, χίντι (η γλώσσα που μιλιέται από μισό δισεκατομμύρια Ινδούς) και πορτογαλικά. Ινδοί, Πακιστανοί και Μπαγκλαντεσιανοί εργάζονται, όπως και στο υπόλοιπο Ομάν, σε εστιατόρια, παντοπωλεία, σούπερ μάρκετ, ταξιδιωτικά πρακτορεία, ξενοδοχεία.

Μου είπαν πως, μακριά από το φώς της μέρας, η θάλασσα παίρνει … φωτιά από το ημιπαράνομο εμπόριο ανάμεσα στο Ιράν και στη Μουσαντάμ: αιγοειδή και τσιγάρα από μια ακτή, ηλεκτρονικά προϊόντα από την άλλη. Ψαροκάικα και παραδοσιακά πλοιάρια, τα γνωστά ντάους (dhows), μπαινοβγαίνουν στους κολπίσκους σηκώνοντας αστακούς με δίχτυα και σταμνιά που φουντάρουν  στη θάλασσα. 

Ξοδέψαμε μια μέρα στην Κασάμπ, κυρίως βολτάροντας στη θάλασσά της, φτάνοντας ως το Νησί του Τηλέγραφου, μέσα σ’ ένα φιλόξενο ντάου, όπου απολαύσαμε το γεύμα που μας πρόσφερε στην κουβέρτα του πλοιάριου το (ξένης εθνικότητας, κυρίως Ινδοί) προσωπικό. 

Για την περιποίηση, και πάλι σας ευχαριστούμε, παιδιά!

Πίσω τώρα στη Μεσκάτ.