Μια απρόσμενη συνάντηση στους Φούρνους Ικαρίας με έναν αρχαίο συντοπίτη μας - Η συνέχεια

Ρωτούσα στην προηγούμενη ανάρτηση:
 

«Ασκληπιάδη, τι γύρευες εσύ, ένας Σικυώνιος, αιώνες προ Χριστού στους Φούρνους Ικαρίας (τότε Κορσεαί)…;».

Αυτά ρωτούσα στο προηγούμενο κείμενό μου, όπου σας έλεγα για τη «συνάντησή» μου με τον Ασκληπιάδη, τον αρχαίο συντοπίτη μου. Αιτία, αν θυμάστε, η απρόσμενη συνάντησή μας στους Φούρνους της Ικαρίας. 

Για την ακρίβεια, μόνο την υπογραφή του, "ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ ΣΙΚΥΩΝΙΟΥ», συνάντησα, χαραγμένη με τα χέρια του πάνω σε ριζιμιό βράχο στην ακρόπολη των Κορσεών, όπου έχει χτιστεί η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Η γενική πτώση με μπερδεύει, αλλά πάμε παρακάτω. Η υπογραφή του Ασκληπιάδη είναι σχεδόν σβησμένη από τον άνεμο και τη βροχή που περνούσαν από πάνω της κάπου είκοσι τρεις ολόκληρους αιώνες. Και σκέφτομαι πως αν περάσουν άλλοι είκοσι τρεις αιώνες, δεν θα έχει μείνει τίποτα από την υπογραφή του φίλου μας. Θα έχει περισωθεί, όμως (έτσι φαντάζομαι), κάποια φωτογραφία της σε κάποιο βιβλίο, όπως αυτή που είδα στον υπέροχο Οδηγό του Αρχαιολογικού Μουσείου της Ικαρίας, στη μικρή αναφορά που γίνεται εκεί στους Φούρνους.

Πότε έζησε, αλήθεια, ο Ασκληπιάδης; Τι να γύρευε στους Φούρνους; Πώς κατέληξε εκεί;

Κάποιες πληροφορίες μου λένε ότι η το ακιδογράφημα του Ασκληπιάδη χρονολογείται στα τέλη του 4ου αι. π.Χ., όπως τα περισσότερα ακιδογραφήματα που διαβάζουμε στους βράχους. Επίσης, ότι στην έκδοση για τις αρχαίες ελληνικές επιγραφές Inscriptiones Graecae (ΧΙΙ, VI, ii) o Ασκληπιάδης χαρακτηρίζεται ως μισθοφόρος. Αυτά είναι όλα κι όλα που μαθαίνω.

Μισθοφόρος, λοιπόν. Κι έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. Θα ήταν νέος φυσικά, αφού υπηρέτησε σαν μισθοφόρος. Τι ξέρουμε για την αρχαία Σικυώνα, την πατρίδα του Ασκληπιάδη, εκείνων των χρόνων;

Μα ήταν τότε που ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, γιος του Αντίγονου του Μονόφθαλμου, επιφανούς στρατηγού του Αλεξάνδρου, συνδέθηκε με τις τύχες της Σικυώνας! Ήταν τότε, στα τέλη του 4ου αι. π.Χ., που ο Δημήτριος κατακτά την Κόρινθο. Φτάνει και στη Σικυώνα, κι αποφασίζει να την μεταφέρει από την αρχαία θέση της, δηλαδή από τον κάμπο της Βόχας, λίγο πιο ψηλά, σε τόπο πιο οχυρό, πιο ασφαλή, στη θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό Βασιλικό. Συγκεκριμένα μαθαίνουμε ότι, κατά τους πρώτους μήνες του 303 π.Χ., ο Δημήτριος απέπεμψε την πτολεμαϊκή φρουρά που είχε τον έλεγχο της Σικυώνας, αποκαθιστώντας το πολίτευμα και την αυτονομία της.

Για τη νέα πόλη χτίζει τείχη, κατασκευάζει Βουλευτήριο, Αγορά, Θέατρο, Στάδιο, δημόσια κτήρια. Για όλα αυτά λαμβάνει θεϊκές τιμές από τους κατοίκους, ανάμεσα στις οποίες και την (προσωρινή όπως αποδείχθηκε) μετονομασία της Σικυώνας σε «Δημητριάδα».[

Λίγο πιο πριν, το 305 π.Χ.. προηγήθηκε η πολιορκία της Ρόδου  που ήταν μεν ανεπιτυχής αλλά ο ίδιος, με τη βοήθεια των θαυμαστών πολιορκητικών μηχανών που επινόησε, είχε επιδόσεις για τις οποίες κέρδισε την επωνυμία «Πολιορκητής».

Να ήταν σε αυτή την εκστρατεία του Δημήτριου που ο Ασκληπιάδης αποφάσισε να μπαρκάρει σαν μισθοφόρος με το στόλο για τη Ρόδο, απόφαση που τον έφερε σε αυτή την ακτή του ανατολικού Αιγαίου, στο νησί (ή μάλλον στα νησιά) των Φούρνων;

Η φαντασία μου καλπάζει και φτιάχνει σενάρια! Ακούστε ένα:

«Μετά την ανεπιτυχή πολιορκία της Ρόδου, τα πολεμικά πλοία του Δημήτριου παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Παραπλέοντας τα μικρασιατικά παράλια, τα πλοία φτάνουν στο Ικάριο πέλαγος. Εκεί πέφτουν σε μια τρικυμία, από αυτές που πλήττουν συχνά αυτό το ατίθασο πέλαγος. Το πλοίο που μεταφέρει τον Ασκληπιάδη ναυαγεί. Ο ίδιος, με την ψυχή στο στόμα, καταφέρνει να βγει στην ακτή των Κορσεών. Μέχρι ν’ αποφασίσει τι θα κάνει με τη ζωή του, για να βγάλει τον επιούσιο, γοητευμένος κι από την ομορφιά του τόπου, δουλεύει σαν μισθοφόρος για τους Σάμιους, που ήσαν τότε οι επικυρίαρχοι των Κορσεών και είχαν φρουρά στην Ακρόπολη. Πιάνει δουλειά στη φρουρά. Τις ατέλειωτες άεργες ώρες της φρουράς τις περνάει παίζοντας ζάρια με τους συναδέλφους, κάνοντάς τους καζούρα για τα ερωτικά τους γαϊτανάκια, ελέγχοντας πού και πού μην έρχεται κανένα σήμα από τη φρυκτωρία του Δράκανου, απέναντι στην Ικαρία, ή από την άλλη, στη Χρυσοπηγή. Ενδιάμεσα απαθανατίζει το πέρασμά του από το νησί σκαλίζοντας στο βράχο το περίφημο ακιδογράφημά του: ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ ΣΙΚΥΩΝΙΟΥ»!

Πώς σας φαίνεται το σενάριο;

Στις φωτογραφίες, το ακιδογράφημα του Ασκληπιάδη, ο Άη Γιώργης στην Ακρόπολη των Κορσεών, και οι Κορσεές (σημερινοί Φούρνοι), όπως φαίνονται από την Ακρόπολη, με το νησάκι Θύμαινα απέναντι.