Κούτσουρα απελέκητα;

Απόσπασμα 2 από το βιβλίο «Στρατολάτες»

(Κώστας Παππής, Εκδόσεις Βασδέκη, 2022)

Αυτό που είπα μόλις τώρα μην παρεξηγηθεί, μη μπερδευτεί με το άλλο που λένε μερικοί ξύπνιοι, πως οι τσοπάνηδες είναι κούτσουρα απελέκητα, κι όταν ένα παιδί δεν παίρνει τα γράμματα του λένε «εσύ δεν κάνεις ούτε για τσοπάνης». Αυτοί που το λένε δεν ξέρουν τι λένε. Άντε να κάνεις τη δουλειά του τσοπάνη και θα καταλάβεις. «Εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός» είπε ο Χριστός, αυτόν διάλεξε για τίτλο του. Δεν είπε «Εγώ ειμί ο δικηγόρος ο καλός. ο βιομήχανος, ο λογιστής, ο μηχανικός, ο δάσκαλος». Ποιμήν, είπε. Τσοπάνης. Κι ο Αβραάμ, κι ο Ισαάκ κι όλη η φάρα τους, κι ο ίδιος ο βασιλιάς Δαβίδ, τσοπάνηδες ήταν.

Αλλά ας μιλήσουμε εμπορικά, αφήνοντας κατά μέρος τα θρησκευτικά όπου καθένας λέει και πιστεύει ό,τι του κατέβει, κατά πώς τον συμφέρει, πώς του φυτέψανε από μωρό παιδί τις ιδέες και πώς αφήνει να του πιπιλίζουν το μυαλό οι επιτήδειοι. Μην πάμε στην προϊστορική εποχή, πώς πρωτοδημιουργήθηκε πολιτισμός και ποιος έβαλε πλάτη. Ας έρθουμε στους νεότερους καιρούς. Ποιος με σκληρή δουλειά εξασφαλίζει το κρέας, το γάλα, το τυρί, το γιαούρτι, το βούτυρο για να τραφούμε, το μαλλί για να ντυθούμε, το δέρμα για να ποδεθούμε; Πόσοι μπορούν να κάνουν αυτές τις απαιτητικές δουλειές, που θέλουν, όχι μόνο δύναμη, αλλά και τέχνη και ψυχικές αντοχές; Ποιος πιο πολύ κρατάει την παράδοση στον λόγο, στη μουσική, στον χορό, στα ήθη και τα έθιμα;

Κι όσο για το «βαρετοί», έχεις βρεθεί σε τσελιγκάτο, σε μιτάτο, ν’ ακούσεις τραγούδια της τάβλας και μαντινάδες, να δεις χορούς όλο λεβεντιά και χάρη, και να ξενυχτίσεις με καλαμπούρια κι ιστορίες; Εκεί στα ψηλά βουνά που σελαγίζουν τα κοπάδια τους, ανοίγει το μυαλό τους όπως ο θώρακάς τους, για ν’ αναπνεύσει οξυγόνο και μύρα. Κι έχουν τα μάτια τέσσερα, να προφυλάξουν το κοπάδι απ’ τους επίβουλους, είτε ζώα είτε ανθρώπους, να μείνει ενωμένο και να οδηγηθεί στον τόπο που κρατάει πλούσια τροφή και δροσερό νερό, και να ξαποστάσει σε παχιές σκιές, κάτω από έλατα και πεύκα.

Πρόσθεσε σ’ όλα αυτά το «ντόμπροι και τίμιοι» και κάνε τώρα τη σούμα.