Οι ψυχές των τόπων

Αν μπορούσαν να συνοψιστούν σε μισή σελίδα τα έξι κεφάλαια που συγκροτούν τις "Ψυχές  των τόπων", θα ήταν κάπως έτσι:

Μια φρυκτωρία στεφανώνει το χαμηλό λόφο με τα χρυσοκίτρινα κρινάκια. Αρχίζει το ταξίδι. Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος…

Το βυζαντινό ξωκλήσι στον κάμπο, με σφραγίδα από αρχαίους χρόνους, μας οδηγεί στα Ταρσινά. Στον ίσκιο των κυπαρισσιών θ’ ανταμώσουμε το Σεφέρη και τις δυο Παρθένους. Άνθρωποι με τα ζωντανά τους ήρθαν κι έφυγαν, χελιδόνια, ώσπου κατοίκησαν μόνιμα εδώ. Ο Boissonnas, μια φωτογραφία. Κάστρο των Σφυρών, Παναγία των Βράχων, Ταρσός μας καλούν…

«Σκηνή πας ο βίος και παίγνιον». Υπογραφή; Δημήτριος - βίος και πολιτεία! Μέσα από δρόμο υπόγειο θα μας πάει από τον Καβάφη στην αρχαία Σικυώνα…

Τι γύρευε ο Σικυώνιος Λύσιππος στη μακρινή Δαλματία, στο αρχαίο Τραγούριον; Θα μας πει το μυστικό του με υπόκρουση το ποδοκρότημα των αλόγων του, που φτάνουν ακέφαλα από τη Βασιλεύουσα στον Άγιο Μάρκο, στη Βενετία…

Από τότε που οι Ολύμπιοι κατέβαιναν στη Σικυώνα για τα παζάρια τους με τους θνητούς πέρασε καιρός. Στο μεταξύ χτίστηκε η Ελληνιστική πόλη, ξέμεινε το Μπουντρούμι στη ράχη με τις κατσουλιέρες, κι ένας τυφλίτης ακίνητος να λιάζεται. Ήρθε και πέρασε κόσμος πολύς, μαζί και μια αλησμόνητη Κυρία. Της πήγαιναν το μύρο και τα χρώματα της λαδανιάς…

Ο Τάκης Παππής κάτω από τα γκολπόστ κρατάει άμυνα γερά...

(Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)