Το σφυρί και ο χορός

Άλλο θα ήταν το θέμα μου σήμερα, όμως ήρθαν, και μάλιστα με τρόπο τραγικό, τα πάνω κάτω. Αιτία: ο κορωναϊός.

Αντί να γράψω τις προσωπικές μου απόψεις για το θέμα, για όσα έγιναν και για όσα, δυστυχώς, δεν έγιναν (και ιδίως για το τι οσμίζομαι ότι μας περιμένει μετά το τέλος της πανδημίας…), προτίμησα να σας δώσω σε δική μου, ελεύθερη μετάφραση, επιλεγμένα αποσπάσματα από ένα εξαιρετικό άρθρο που διάβασα. Θα ήθελα να σας το έδινα ολόκληρο, μαζί με τα σχήματα και τους πίνακες που το συνοδεύουν, όμως είναι εξαιρετικά μακροσκελές. Όποιοι μιλούν αγγλικά, μπορούν να το διαβάσουν ολόκληρο στη διεύθυνση:

https://medium.com/@tomaspueyo/coronavirus-the-hammer-and-the-dance-be9337092b56

Τίτλος του άρθρου: «Κορωναϊός: Το σφυρί και ο χορός»
Αγγλικός τίτλος: Coronavirus: The Hammer and the Dance
Υπότιτλος: «Πώς μπορούν να μοιάζουν οι επόμενοι 18 μήνες, αν οι ηγέτες μας αγοράσουν χρόνο»
Συγγραφέας: Tomas Pueyo
Ημερομηνία ανάρτησης 19 Μαρτίου

Παραθέτω την περίληψη του άρθρου:

«Τα ισχυρά μέτρα για τον κορωναϊό σήμερα θα πρέπει να διαρκέσουν λίγες μόνο εβδομάδες, δεν θα πρέπει να υπάρχει μεγάλη αιχμή μολύνσεων στη συνέχεια, και όλα μπορούν να γίνουν με λογικό κόστος για την κοινωνία, εξοικονομώντας εκατομμύρια ζωές στην πορεία. Εάν δεν λάβουμε αυτά τα μέτρα, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα μολυνθούν, πολλοί θα πεθάνουν μαζί με οποιονδήποτε άλλο που χρειάζεται εντατική φροντίδα, επειδή το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης θα έχει καταρρεύσει.

Στο σχήμα φαίνονται οι συνέπειες, σε πλήθος θυμάτων, τριών εναλλακτικών στρατηγικών για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού: 1) Do nothing: Δεν κάνουμε τίποτα, 2) Mitigation: Στρατηγική μετριασμού, 3) Suppression: Στρατηγική καταστολής. Οι διαφορές στα αποτελέσματα των στρατηγικών είναι τεράστιες…  

Μέσα σε μια εβδομάδα, χώρες από όλο τον κόσμο, από μια στάση τύπου: "αυτό το πράγμα, ο κορωναϊός, δεν είναι τίποτα σπουδαίο" πέρασαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ωστόσο, πολλές χώρες εξακολουθούν να μην κάνουν πολλά. Γιατί;

Κάθε χώρα θέτει την ίδια ερώτηση: Πώς πρέπει να ανταποκριθούμε; Η απάντηση δεν είναι προφανής για όλες τις χώρες. Ορισμένες, όπως η Γαλλία, η Ισπανία ή οι Φιλιππίνες, έχουν επιβάλει έκτοτε βαριά μέτρα. Άλλες, όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο ή η Ελβετία, σερνόντουσαν, διστάζοντας να πάρουν μέτρα κοινωνικής απομάκρυνσης [ήδη, πληρώνοντας βαρύ τίμημα, αναγκάζονται να συμμορφωθούν] .

Το άρθρο καλύπτει με πολλά διαγράμματα, δεδομένα και μοντέλα και με βάση πολλές πηγές, τα εξής θέματα:
1. Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση;
2. Τι επιλογές έχουμε;
3. Ποιο είναι το σημαντικό πράγμα τώρα: Ο χρόνος
4. Τι μοιάζει με μια καλή στρατηγική για τον κορωναϊό;
5. Πώς πρέπει να σκεφτούμε τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις;

Όταν θα έχετε τελειώσει την ανάγνωση του άρθρου, αυτά που θα αποκομίσετε [τα συμπεράσματα] είναι τα εξής:

Το σύστημα υγείας μας ήδη καταρρέει.
Οι χώρες έχουν δύο επιλογές: είτε θα πολεμήσουν σκληρά τώρα, είτε θα υποστούν μαζική επιδημία [πανδημία].
Εάν επιλέξουν την επιδημία, εκατοντάδες χιλιάδες θα πεθάνουν. Σε μερικές χώρες, εκατομμύρια. Και αυτό δεν θα μπορεί να εξαλείψει παραπέρα κύματα μολύνσεων.
Εάν αγωνιστούμε σκληρά τώρα, θα περιορίσουμε τους θανάτους.
Θα ανακουφίσουμε το σύστημα υγείας μας.
Θα προετοιμαστούμε καλύτερα.
Θα μάθουμε.
Ο κόσμος δεν έχει μάθει ποτέ τόσο γρήγορα για κάτι.
Και το χρειαζόμαστε, επειδή γνωρίζουμε τόσο λίγα γι’ αυτόν τον ιό.
Όλα αυτά θα επιτύχουν κάτι κρίσιμο: Αγορά χρόνου.
Εάν επιλέξουμε να πολεμήσουμε σκληρά, ο αγώνας θα είναι ξαφνικός [σκληρός στην αρχή], και στη συνέχεια βαθμιαίος [η προσπάθεια θα μετριαστεί].
Θα κλειδωθούμε μέσα για εβδομάδες, όχι για μήνες.
Στη συνέχεια, θα έχουμε όλο και περισσότερες ελευθερίες πίσω.
Μπορεί να μην επιστρέψουμε στην κανονικότητα αμέσως.
Αλλά θα είναι σύντομος, και τελικά θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα.
Και μπορούμε να κάνουμε όλα αυτά ενώ θα εξετάζουμε και την υπόλοιπη οικονομία».
Θα κλείσω με ένα απόσπασμα που εξηγεί τον τίτλο του άρθρου (τους όρους «σφυρί» και «χορό») και που συμπυκνώνει τη λύση που προτείνει ο συγγραφέας.
 
«Το Σφυρί και ο Χορός»

Τώρα γνωρίζουμε ότι η στρατηγική μετριασμού [δηλαδή παίρνοντας απλώς κάποια περιοριστικά μέτρα] είναι μάλλον μια τρομερή [όσον αφορά τις συνέπειες] επιλογή και ότι η στρατηγική καταστολής [δηλαδή παίρνοντας άμεσα και σκληρά μέτρα] έχει ένα τεράστιο βραχυπρόθεσμο πλεονέκτημα.

Αλλά οι άνθρωποι έχουν βάσιμες ανησυχίες σχετικά με αυτή τη στρατηγική:
• Πόσο θα διαρκέσει πραγματικά;
• Πόσο ακριβή θα είναι;
• Θα υπάρξει μια δεύτερη κορύφωση [της επιδημίας] τόσο μεγάλη όσο αν δεν κάναμε τίποτα;

Εδώ, θα δούμε με τι θα μοιάζει μια πραγματική στρατηγική καταστολής. Μπορούμε να την ονομάσουμε «το Σφυρί και ο Χορός».

Το σφυρί: Αρχικά, ενεργείτε γρήγορα και επιθετικά… Δεδομένης της αξίας του χρόνου, θέλουμε να εξουδετερώσουμε τον ιό το συντομότερο δυνατό.
Ένα από τα πιο σημαντικά ερωτήματα είναι: Πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτό το τελευταίο;
Ο φόβος που όλοι έχουν είναι ότι θα είμαστε κλειδωμένοι μέσα στα σπίτια μας για μήνες, με την επακόλουθη οικονομική καταστροφή και ψυχολογική κατάρρευση…

Αλλά αυτό δεν χρειάζεται να είναι έτσι. Αυτός ο φόβος αγνοεί την ανίχνευση και τον εντοπισμό επαφών [των φορέων με τρίτους], που ήταν στον πυρήνα των πολιτικών στη Νότια Κορέα, την Κίνα ή τη Σιγκαπούρη μεταξύ άλλων, ή τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς (κρίσιμους στην Κίνα) ...

Ο χρόνος που απαιτείται για το «σφυρί» είναι εβδομάδες, όχι μήνες… Για αρκετές εβδομάδες, η Νότια Κορέα είχε τη χειρότερη επιδημία εκτός της Κίνας. Τώρα, είναι σε μεγάλο βαθμό υπό έλεγχο. Και το έκαναν χωρίς να ζητούν από τους ανθρώπους να μένουν σπίτι τους. Το πέτυχαν κυρίως με πολύ επιθετική πολιτική ανίχνευσης (τεστ), εντοπισμό των επαφών και αναγκαστική καραντίνα και απομόνωσή τους.

Μόλις το «σφυρί» [τα άμεσα, σκληρά μέτρα] κάνει τη δουλειά του, ο ιός ελέγχεται μέσα σε λίγες εβδομάδες και είστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση για να τον αντιμετωπίσετε. Τώρα έρχεται η πιο μακροπρόθεσμη προσπάθεια: να περιοριστεί ο ιός αυτός μέχρι να υπάρξει ένα εμβόλιο...

Ο χορός: Ονομάζω «χορό» τη χρονική περίοδο που μεσολαβεί μεταξύ του «σφυριού» και ενός εμβολίου ή αποτελεσματικής θεραπείας, διότι δεν θα είναι μια περίοδος κατά την οποία τα μέτρα θα είναι το ίδιο σκληρά όπως πριν. Ορισμένες περιοχές θα ξαναζήσουν ξεσπάσματα της επιδημίας, άλλες όχι για μεγάλες χρονικές περιόδους. Ανάλογα με τον τρόπο εξέλιξης των περιπτώσεων, θα χρειαστεί να ενισχύσουμε τα μέτρα κοινωνικής απομάκρυνσης (social distancing) ή θα μπορέσουμε να τα χαλαρώσουμε. Αυτός θα είναι ένας «χορός» μέτρων μεταξύ του να βάλουμε ξανά τη ζωή μας σε λογαριασμό και της εξάπλωσης της νόσου, ένας χορός ανάμεσα στην οικονομία και την υγειονομική περίθαλψη...».