Κώστας Παππής

6/28/2010

Πώς ένας νέος επαρχιώτης επιχειρηματίας δείχνει δρόμο εξόδου από την κρίση

Υπάρχει δυνατότητα εξόδου από τη σημερινή κρίση, προς όφελος της χώρας και του λαού της; Η απάντηση είναι «Ναι»! Αργά και βασανιστικά και σε βάθος χρόνου. Και υπό προϋποθέσεις.

Αυτά έγραφα σε παλαιότερο κείμενο, κάνοντας γενική αναφορά στις βαθιές αλλαγές σε επίπεδο πολιτικό και κοινωνικό που χρειάζονται για να ανατραπεί ριζικά η σημερινή πραγματικότητα μιας «βαθιά αλλοτριωμένης, κατακερματισμένης κοινωνίας, παραδομένης για χρόνια, χωρίς σχεδόν καμιά αντίσταση, σε μια πολιτική ηγεσία που, μασκαρεμένη με μια ρητορεία καλών προθέσεων, διδάσκει στην πράξη αδιάκοπα την ιδιοτέλεια και την αδιαφορία για τη χώρα». Τόνιζα ακόμα την ανάγκη για προβολή θετικών παραδειγμάτων επιχειρηματική δράσης, που μπορεί να συμβάλει ώστε να φυσήξει ένας άνεμος αισιοδοξίας και πίστης στις δυνατότητες της χώρας μας και του λαού μας και να δώσει τροφή για νέες ιδέες επιχειρηματικής δράσης, εμπνέοντας νέες ελπιδοφόρες προσπάθειες και πρωτοβουλίες.

Αναφερόμενος ειδικότερα στο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και στην ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης της χώρας μας, έγραφα ότι «το μίγμα παραγωγικών δραστηριοτήτων που θα μπορούσε να δώσει λύση στο αναπτυξιακό πρόβλημα της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να περιλάβει μια ποικιλία τομέων ανάπτυξης, τόσο από το χώρο της υλικής παραγωγής όσο και από το χώρο των υπηρεσιών. Στο χώρο της υλικής παραγωγής ευνοείται η μικρής κλίμακας διαφοροποιημένη παραγωγή ποιοτικά ανώτερων προϊόντων, τόσο αγροτικών όσο και βιομηχανικών, που θα συναντήσουν το αγοραστικό ενδιαφέρον στη διεθνή αγορά. Μεγάλη είναι εδώ η σημασία της ανάπτυξης δικτύων προβολής και διάθεσης διεθνώς τέτοιων προϊόντων, πράγμα που θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τόσο τους ίδιους τους παραγωγούς όσο και το κράτος. Στο χώρο των υπηρεσιών, οι δυνατότητες για ανάπτυξη είναι πολύ σημαντικές, ξεκινώντας από το χώρο του πολιτισμού και του τουρισμού, όπου η Ελλάδα έχει μερικά ασυναγώνιστα πλεονεκτήματα, και φτάνοντας ως το χώρο των μεταφορών, των υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης κλπ. Σε κάθε περίπτωση, οι όποιες δραστηριότητες έχουν αναπτυχθεί ή θα αναπτυχθούν πρέπει να χαρακτηρίζονται από ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια».

Με το άρθρο αυτό εγκαινιάζω μια σειρά από κείμενα που ελπίζω να μπορέσω να παρουσιάσω, τα οποία συγκεκριμενοποιούν τα παραπάνω. Θα αφορούν ελπιδοφόρες περιπτώσεις συμπατριωτών μας που δίνουν με επιτυχία τον καλό αγώνα της προσωπικής τους προκοπής αλλά και της στήριξης της εθνικής προσπάθειας να βγούμε από την κρίση.
Επέλεξα να ξεκινήσω με μια μικρής – για την ώρα - κλίμακας επιχείρηση ενός νέου επιχειρηματία από την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Τον συνάντησα ύστερα από σύσταση φίλου, και με εξέπληξε ευχάριστα με την καλά δομημένη προσωπικότητα, τη σοβαρότητα, την υπευθυνότητα, τη δημιουργικότητα και το βάθος της σκέψης του. Μου έδωσε ελπίδες για μια νέα γενιά των συμπατριωτών μας – τουλάχιστον μια μερίδα αυτής της γενιάς – που πρωτοπορεί ανοίγοντας δρόμους στο σημερινό δύσκολο εθνικό και διεθνές οικονομικό τοπίο. Πρόκειται για τον κ.Τάκη Κόϊκα, 35 ετών, από την Αρχαία Σικυώνα (Βασιλικό).

Ο κ.Κόϊκας εμπορεύεται αποκλειστικά βιολογικά προϊόντα (λάδι, ελιές, σταφίδα) που παράγει ο ίδιος (λάδι) ή τα προμηθεύεται από άλλους παραγωγούς και στη συνέχεια τα επεξεργάζεται και τα συσκευάζει και τελικά τα προωθεί σχεδόν αποκλειστικά σε αγορές του εξωτερικού. Η μικρής κλίμακας επιχείρησή του ξεκίνησε να δραστηριοποιείται το Μάρτιο του 2008. Αμέσως έδωσε έμφαση, πέρα από την παραγωγή, στο ζήτημα της προβολής των προϊόντων του. Γι’ αυτό διάλεξε τον πιο φτηνό, αλλά και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, αυτόν του διαδικτύου. Δημιούργησε τη δική του ιστοσελίδα (www.telhinia.eu) όπου η επιχείρηση και τα προϊόντα της προβάλλονται στα αγγλικά, γαλλικά και ελληνικά. Παράλληλα διαφήμισε τα προϊόντα του μέσα από εξειδικευμένες ιστοσελίδες που προβάλλουν στη διεθνή αγορά κατηγορίες προϊόντων. Η πρώτη ανταπόκριση δεν άργησε να έρθει. Συγκεκριμένα ήρθε από τη Γαλλία. Ακολούθησαν παραγγελίες από την Πολωνία και την Κύπρο, ενώ σήμερα ο κ.Κόϊκας συζητάει με δυο ακόμα Ευρωπαϊκές χώρες!

Όπως γράφει (ελληνικά και αγγλικά) στο φυλλάδιο της επιχείρησης, όλα ξεκίνησαν το 2004, όταν μετά από 10ετή απουσία στο εξωτερικό και ενασχόληση με τα τουριστικά επαγγέλματα και το χώρο των τροφίμων ο κ.Κόϊκας επέστρεψε στο χωριό του, την Αρχαία Σικυώνα, και ανέλαβε τις οικογενειακές καλλιέργειες. Η ένταξη στη βιολογική καλλιέργεια ήταν γι’ αυτόν επιβεβλημένη. Αναζητώντας πέρα από τα συνηθισμένα εμπορικά ονόματα, ανέσυρε το όνομα Τελχινία, «το πρώτο όνομα της Σικυώνας». Έτσι εμφανίζεται η επιχείρηση: Telhinia Greek Organic Products.

Η πορεία από το 2004 μέχρι το Μάρτιο του 2008 δεν ήταν φυσικά καθόλα εύκολη. Έπρεπε να παλέψει για να λύσει πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα και φυσικά χρεώθηκε στην αρχή. Όμως το αποτέλεσμα τον δικαιώνει: αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως δείχνουν τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου 2010, η επιχείρηση θα έχει αποσβεστεί μέχρι το τέλος του χρόνου! Εκπληκτικό! Σήμερα παράγει ποιοτικά προϊόντα, όλα πιστοποιημένα ώστε να βρουν το δρόμο τους στη διεθνή αγορά. Έτσι, διαθέτει το σήμα BIO το οποίο δίνει Γερμανικός οργανισμός και χωρίς το οποίο οι γερμανικές επιχειρήσεις δεν παίρνουν βιολογικά προϊόντα για εισαγωγή στην Γερμανία. Ακόμα, για να μπορεί να προωθεί τα προϊόντα του ακόμα και στις εβραϊκές κοινότητες, απέκτησε σχετική πιστοποίηση (το γνωστό πρότυπο Kosher). Σιγά-σιγά, με σοβαρότητα, συνέπεια και υπευθυνότητα, λειτουργώντας, όπως τονίζει ο ίδιος, όχι απλά ως προμηθευτής προϊόντων αλλά ως συνεργάτης των πελατών του (αυτό ζητάει η διεθνής αγορά), στήνει πάνω στη βάση υγιών σχέσεων το δίκτυο των πελατών, που βρίσκουν στην επιχείρησή του έναν αξιόπιστο εταίρο. Έτσι, δεν διστάζει να αρνηθεί παραγγελίες αν έχει την παραμικρή υποψία ότι δεν θα μπορέσει (λόγω μικρής δυναμικότητας της επιχείρησης) να ανταποκριθεί, ενώ δεν λυπάται να επωμιστεί ο ίδιος επιπλέον κόστος προκειμένου να ανταποκριθεί πλήρως, χωρίς «σκόντο», στις υποχρεώσεις του.

Τελικά, βρήκα στην επιχείρηση του κ.Κόϊκα ένα ζωντανό παράδειγμα, ένα υπόδειγμα αυτού που υποστήριζα και που γράφω παραπάνω, ότι «στο χώρο της υλικής παραγωγής ευνοείται η μικρής κλίμακας διαφοροποιημένη παραγωγή ποιοτικά ανώτερων προϊόντων, τόσο αγροτικών όσο και βιομηχανικών, που θα συναντήσουν το αγοραστικό ενδιαφέρον στη διεθνή αγορά». Όπου μεγάλη είναι η σημασία της ανάπτυξης δικτύων προβολής και διάθεσης διεθνώς τέτοιων προϊόντων – στην περίπτωση του κ.Κόϊκα, μέσω της σωστής αξιοποίησης του διαδικτύου.

Στη συζήτηση που είχα μαζί του είπαμε πολλά. Τον ρώτησα ποια είναι η άποψή του για τη σημερινή οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα, ποια είναι, κατά τη γνώμη του, τα μεγάλα προβλήματα της χώρας (τι φταίει), πώς βγαίνουμε από την κρίση, τι θα έλεγε σε ένα νέο που αγωνιά μπροστά σε ένα επαγγελματικό μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο κλπ. Οι απαντήσεις του για όλα αυτά στο επόμενο.

6/02/2010

Οι δυο γραμμές

Καθώς η αγωνία για το μέλλον της χώρας μας μεγαλώνει μέσα σε ένα περιβάλλον άγριας ύφεσης που συνεχώς βαθαίνει, γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι διαμορφώνονται δύο γραμμές αντιμετώπισης της κατάστασης, ασύμβατες μεταξύ τους.

Η μια είναι η γραμμή της παραδοχής ότι άλλη λύση δεν υπάρχει παρά να υποταγούμε στη «νομιμότητα», αυτή που απαιτεί πάση θυσία η χώρα να πληρώσει τα χρέη της ξανακερδίζοντας έτσι τη χαμένη της αξιοπιστία στη διεθνή κοινότητα και στο διεθνές χρηματοπιστωτικό περιβάλλον. Παράλληλα η χώρα θα πρέπει να αναζητήσει ένα δρόμο ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας για να μπορέσει να βγει από την κρίση και την ύφεση.
Η άλλη γραμμή πάει στο άλλο άκρο: μονομερής άρνηση της πληρωμής του χρέους. Την κρίση να πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν, οι τοκογλύφοι, το μεγάλο κεφάλαιο. Η γραμμή αυτή είναι, κατά τους θιασώτες της, «η μόνη λύση για να διασωθεί η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή. Είναι ο μόνος τρόπος για να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, για την ίδια τη χώρα…» (Δ.Καζάκης).

Η πρώτη γραμμή υποτίθεται ότι είναι η μόνη «ρεαλιστική» γραμμή, αυτή που ακολουθεί η κυβέρνηση και η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου. Δεν εξασφαλίζει την αποφυγή της χρεωκοπίας, ούτε την παραμονή στο ευρώ, ούτε καν την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι όμως μια γραμμή που, κατά τους θιασώτες της, έχει πιθανότητες, με πολύ μόχθο, ματώνοντας, να τα εξασφαλίσει όλα αυτά.

Τη δεύτερη γραμμή υπερασπίζονται όσοι αρνούνται την υποταγή στους όρους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Αυτοί θεωρούν ότι η πτώχευση της χώρας είναι δεδομένη λόγω του χαρακτήρα του προγράμματος «στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ, αφού «τα 110 δις ευρώ που υπόσχεται – στο βαθμό που θα δοθούν – όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της πλήρους αδυναμίας αποπληρωμής του χρέους, αλλά το επιδεινώνουν. Πρόκειται στην ουσία για πρόσθετο δανεισμό της χώρας με όρους και προϋποθέσεις επαχθείς». Μερικοί από τους υποστηρικτές αυτής της δεύτερης γραμμής φτάνουν να προτείνουν την αποχώρηση από την ευρωζώνη και την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ώστε να αποκτήσουμε ξανά τον έλεγχο της οικονομίας μας.
Και οι δυο γραμμές προβάλλουν επιχειρήματα που, αν και διαμετρικά αντίθετα, για το μέσο πολίτη είναι ευκολότερο να τα αποδεχτεί παρά να τα αντικρούσει. Την πρώτη γραμμή, πάντως, ακολουθεί σήμερα στην πράξη η πλειοψηφία της κοινωνίας, παρά την οργή και την αγανάκτηση που τη διακατέχει. Οι υποστηρικτές της δεύτερης γραμμής αποδίδουν αυτό το γεγονός, μεταξύ άλλων, στην προπαγάνδα και στη φοβία που έσπειρε η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ.

Ο χρόνος όμως τρέχει και μαζί του τρέχουν οι εξελίξεις. Παραζαλισμένοι οι πολίτες αυτής της χώρας προσπαθούν να χωνέψουν αυτά που συμβαίνουν. Το σήμερα καθόλου δεν μοιάζει με το χτες και το αύριο θα είναι διαφορετικό από το σήμερα. Σήμερα η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα του κόσμου με αρνητική ανάπτυξη. Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί αυτό λίγους μήνες πριν; Το ότι σήμερα η πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας ακολουθεί στην πράξη την πρώτη γραμμή δεν εξασφαλίζει καθόλου ότι η κατάσταση θα είναι έτσι και αύριο, καθώς η πολιτική απαξιώνεται ραγδαία, η οικονομία χειροτερεύει μέρα τη μέρα, τα κοινωνικά προβλήματα οξύνονται και η αγανάκτηση και η απελπισία κλιμακώνονται μαζί με την ανεργία και τη φτώχεια.

Αν, πάντως, υπάρχει κάτι που οι δυο αντίθετες γραμμές, της υποταγής και της «νομιμότητας» από τη μια και της ανυπακοής και της εξέγερσης από την άλλη, συμφωνούν, είναι η ανάγκη ανασυγκρότησης της παραγωγικής βάσης της χώρας, που θα πρέπει να αποκτήσει ανταγωνιστικότητα και εξαγωγικό προσανατολισμό. Στην Ελλάδα δεν λείπουν τα λαμπρά παραδείγματα επιχειρήσεων κάθε μεγέθους, μικρού ή μεγάλου, που δημιουργούν πλούτο και θέσεις εργασίας ακόμα και στις σημερινές συνθήκες γενικευμένης κρίσης της χώρας μας. Αυτά τα παραδείγματα πρέπει να προβληθούν κατεπειγόντως ώστε ν’ αποτελέσουν πρότυπα για μια νέα πορεία της χώρας. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω προσεχώς: η προβολή θετικών παραδειγμάτων επιχειρηματικής δράσης μπορεί να συμβάλει ώστε να φυσήξει ένας άνεμος αισιοδοξίας και πίστης στις δυνατότητες της χώρας μας και του λαού μας. Και, κυρίως, μπορεί να δώσει τροφή για νέες ιδέες επιχειρηματικής δράσης και να εμπνεύσει νέες ελπιδοφόρες προσπάθειες και πρωτοβουλίες.